ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΚΑΡΑΒΑΝΙ

YVAN GOLL

ΤΟΥ ΠΟΘΟΥ ΚΑΡΑΒΑΝΙ

Το καραβάνι το μακρύ του πόθου μας
Ποτέ δεν βρίσκει των νυμφών και των ίσκιων την όαση!
Έρωτας μάς πυρακτώνει· πουλιά του πόνου
Ξεσκίζουν πάντα την καρδιά μας.
Αχ, ξέρουμε από δροσερά νερά και ανέμους:
Και θα μπορούσε παντού Πεδία Ηλύσια νά ’ναι!
Περιπλανιόμαστε όμως, περιπλανιόμαστε πάντοτε

Με σύντροφο τον πόθο!
Κάποιος κάπου πηδάει απ’ το παράθυρο
Να πιάσει κάποιο αστέρι, και πεθαίνει.
Και κάποιος άλλος αναζητάει στο Πάνθεο
Το κέρινο όνειρό του – και πόσο το αγαπάει…
Μια Γη του Πυρός μάς καίει όλους

Μες στη διψασμένη μας καρδιά,
Και, αχ, ενώ κυλούσαν, αχ,

Ο Νείλος και ο Νιαγάρας από πάνω μας,

Εμείς φωνάζαμε –

Εμείς φωνάζαμε και άλλο ακόμα διψασμένοι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.