ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

JORGE LUIS BORGES

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

Αν τ’ όνειρο είναι (καταπώς μας λένε) μία

εκεχειρία, όπου ξεκουράζεις το μυαλό σου,

γιατί, αν απότομα ξυπνήσεις, νιώθεις πώς σου

αρπάξανε μιά ολόκληρη περιουσία;

Γιατί ’ναι θλιβερή η πρωινή η αφύπνιση; Η ώρα

μάς στερεί από ’να αφάνταστο και κρύφιο δώρο

που απλώς το μεταφράζουμε με κάποιον όρο

(πες ύπνωση, έκσταση)· με της αγρύπνιας δώρα·

με ρέμβες που σε σκέψεις μοιάζουνε πως πέφτεις.

Είν’ λείψανα των θησαυρών του σκότους· τέρας

μιας άχρονης και ανώνυμης ουράνιας σφαίρας

που την αλλοίωσε της μέρας ο καθρέφτης.

Ποιος θά ’σαι απόψε στ’ όνειρο το μαύρο πάλι

πίσω απ’ του τοίχου σου όντας τη μεριά την άλλη.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.