ΟΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΥΡΟΣΩΛΗΝΑ ΤΟ ΑΝΘΟΣ

DYLAN THOMAS

ΟΠΟΙΑ ΔΥΝΑΜΗ ΟΔΗΓΕΙ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΡΑΣΙΝΟ ΠΥΡΟΣΩΛΗΝΑ ΤΟ ΑΝΘΟΣ

Όποια δύναμη οδηγεί μέσα από τον πράσινο πυροσωλήνα

  το άνθος

Τα πράσινά μου οδηγεί κι εμένα χρόνια· τις ρίζες ανατινάζει

  των δέντρων

Η χαλάστρα μου είναι.

Μα μου λείπει η μιλιά να πω στο κυφωμένο ρόδο

Τη νιότη μου ο ίδιος πως την έχει γονατίσει χειμέριος πυρετός.

Όποια δύναμη οδηγεί ανάμεσα απ’ τα βράχια το νερό

Το κόκκινο κι εμένα αίμα μου οδηγάει· ξεραίνει το σάλιο

  των ρεμάτων

Και κερί το δικό μου το κάνει.

Μα μου λείπει η μιλιά ίσαμε τις φλέβες μου μέσα να φωνάξω

Πως το στόμα αυτό το ίδιο τη βουνοπηγή ρουφάει.

Όποιο χέρι στο νερό της λίμνης φτιάχνει κύκλους

Και την κινουμένη άμμο το ίδιο αναδεύει· δένει με σκοινιά

  το φύσημα του ανέμου

Το σάβανο μου ρυμουλκεί για να σαλπάρει.

Μα μου λείπει η μιλιά να πω στον κρεμασμένο

Πως απ’ το χώμα το δικό μου κι ο πηλός του δήμιου

  φτιάχνεται.

Σα βδέλλες τα χείλη τού χρόνου κολλούν στο κεφαλόβρυσο·

Στάζει ο έρως και μαζεύει, μα το χυμένο κάτω αίμα

Στο τέλος θαν τις θρέψει τις πληγές του.

Μα μου λείπει η μιλιά στου καιρού τον άνεμο να πω

Πως σ’ όλα τα ουράνια κάνει τικιτάκ ο χρόνος με τ’ αστέρια.

Και μου λείπει κι η μιλιά να πω στου εραστή το μνήμα

Πως με το σεντόνι μου εμένα μαζί το ίδιο κουλουριασμένο

  σκουλήκι ταξιδεύει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.