Ο ΟΡΦΕΑΣ

PAUL VALÉRY

Ο ΟΡΦΕΑΣ

Μες τις μυρτιές στοχάζομαι τον Ορφέα θαμαστό!

Το φως από τις καθαρές κοιλάδες ξεκινάει.

Αλλάσσει ο λόφος ο γυμνός σε τρόπαιο σεπτό

όπου το έργο ενός θεού αντίλαλο σκορπάει.

Στο θείο τραγούδι ακράτητη ξεσπάει όλη η πλάση.

Κυττάει ο ήλιος τρομερά τα βράχια να κυλάνε.

Ένα βαρύ παράπονο έρχεται να σκεπάσει

τους χρυσούς τοίχους του Ιερού καθώς λαμποκοπάνε.

Ο Ορφέας, απ’ τα κράσπεδα το ουράνια τραγουδάει!

Κυλάει ο βράχος, σκουντουφλά, και νοιώθει να κινάει,

κ’ η κάθε πέτρα ολόγυρα νεράιδα είναι τρελλή.

Ενός ναού μισόγυμνου ζώνει το βράδυ-βράδυ

τ’ αψήλωμα, κ’ ένα ο Ναός με το χρυσό μαγνάδι

στου ξακουστού τραγουδιστή την άπειρη ψυχή!

Μετάφραση: Νίκος Στρατάκης.

Από το βιβλίο: «Οι ποιηταί της Γαλλίας», εισαγωγή – μετάφραση Νίκος Στρατάκης, πρόλογος Ζαν Σαβάν, Αθήναι 1949 (πρώτη έκδοση 1931), σελ. 258.