ΤΡΕΙΣ ΣΠΟΝΔΕΣ

ΑΛΕΞΗΣ ΝΕΒΑΣ

ΤΡΕΙΣ ΣΠΟΝΔΕΣ

ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΛΕΝΙΝ

Ακόμα ηχεί στις στέπες η φωνή σου

κι αναρριγούν φρουμάζοντας οι Σλάβοι,

και στην τρανή, λυτρωτική κραυγή σου

προστρέχουν απελεύθεροι και σκλάβοι.

Σβησμένη πια η ζωή σου, μα η μορφή σου

ανέσπερη θα ζεί και θε ν’ αστράβει

κ’ η πύρινη κι ατέρμονη πνοή σου

τη φλόγα του ιερού μένους μας θ’ ανάβει.

Στη μνήμη σου ακριβέ, –ιερό το τάμα–

που ευλαβικό αναρρίπισμα ριγώνει

τα μέλη μας, δε σμίγουνε το κλάμα.

Φρουροί στο Ρήμα ώς τη στερνήν ικμάδα,

που η ολοκλήρωσή του όλο σιμώνει,

την πίστη μας σού καίμε άσβεστη δάδα.

**********************

ΣΤΟΝ ΜΑΡΚΟ ΦΡΙΝΤΜΑΝ

    (που απαγχονίστηκε από τα

    τσαγκωφικά κτήνη στις 27/5/25)

Την ώρα που η φωνή σου μάς καλούσε

στην πάλη τη σκληρή, τη ματωμένη,

κ’ υπέρτατο τραγούδι μάς σκορπούσε·

την ώρα, που η ψυχή σου σπαρταρούσε

στην άνομη κρεμάλα ανεβασμένη

κι ανένοιαγη τον κόλαφο αψηφούσε

περήφανη, στον πόνο θεριεμμένη·

την ώρα τη φριχτή και τη μεγάλη

πικρά κρατάει η μνήμη μας, και υφαίνει

μιάν ώρα –κάποια αυγή πορφυρωμένη,

που σαν κι αυτήνα δε θε νά ’ναι κι άλλες–

φερμένη από τη βόρεια ανεμοζάλη,

των δήμιων σου να στήνει τις κρεμάλες.

**********************

ΣΤΗΝ ΠΑΙΔΟΥΛΑ ΤΩΝ ΤΡΙΚΚΑΛΩΝ

    (που δολοφονήθηκε από τις

    αστικές ορδές στις 2/2/25)

Παιδούλα στη μορφή, μα τρισμεγάλη

σε ανάδειξεν η πύρινη ψυχή σου.

Στις πρώτες μέσα η πρώτη, κι ως ελάλει

το στόμα σου τον Ύμνο, ανάντροι εχθροί σου

σου πήραν της ζωής τ’ αγνά τα κάλλη.

Κι ως τρέξανε σιμά σου οι σύντροφοί σου

στων άνομων τον δόλο, μες στην πάλη

πεντέξη ταξιδέψανε μαζί σου…

Παιδούλα στη μορφή, μ’ αδράτο θρέμμα

των σκλάβων σου γονιών, σαν τόσων άλλων,

δεν κλαίμε μπρος στην άδικη θανή σου.

Του αλύτρωτου τού ανθρώπου εσύ το πνέμα

το φάσμα θα γενείς των αντιπάλων,

σαν ανδρωμένη ηχήσει πια η φωνή σου.

Δημοσιεύθηκαν και τα τρία ποιήματα μαζί στο αθηναϊκό περιοδικό «ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΩΡΗΣΗ», Δεκέμβρης 1928, αρ. 12, σελ. 28.