ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ
ΠΟΘΟΣ
Βαθύ χινόπωρο γοερό, πόσον καιρό σε καρτερώ
με τις πλατειές βαρειές του στάλες·
των φύλλων άραχλοι χαμοί, των δειλινών αργοί καημοί,
που με μεθούσατε τις προάλλες…
Τα καλοκαίρια μ’ έψησαν και τα λιοπύρια τα βαριά,
κι οι ξάστεροι ουρανοί οι γαλάζιοι:
απόψε μού ποθεί η καρδιά, πότε να ρθεί, μες στα κλαριά,
ο θείος βοριάς και το χαλάζι!
Τότε γερτός κι εγώ ξανά, με τα μουγγά τα δειλινά,
θ’ αναπολώ γλυκά, – ποιός ξέρει,
και θα με σφάζει πιο πολύ, σαν ένα μακρινό βιολί,
το περασμένο καλοκαίρι…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου