OCTAVIO PAZ
ΤΟΠΙΟ
Βράχια και γκρεμός,
χρόνος μάλλον και όχι πέτρες,
ύλη άχρονη.
Απ’ τις ουλές του
πέφτει ασάλευτο
νερό παρθένο αέναο.
Εδώ ξαποσταίνει το άπειρο
πέτρα πάνω στην πέτρα
πέτρες πάνω απ’ τον αέρα.
Ξεδιπλώνεται ο κόσμος
όπως είναι, ακίνητος
ήλιος μέσα στα χάη.
Ζυγαριά του ιλίγγου:
τα κοτρώνια δεν είναι βαρύτερα
από τους ίσκιους μας.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Εξαιρετικό ποίημα με θαυμαστή οικονομία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤίποτα περιττό, τίποτα κραυγαλέο. Κι όμως ενεργοποιεί τη φαντασία, τη σκέψη, το συναίσθημα.
(Ταιριάζει ως αντίδοτο στην υστερία της συντέλειας.)
Μου αρέσει που το διαλέξατε...
ΑΓΓΕΛΙΚΗ
@ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Χαίρομαι για τη θετική αποδοχή. Εορταστικούς χαιρετισμούς.
ΑπάντησηΔιαγραφήΘετική αποδοχή και από εμένα... Καλές Γιορτές!
ΑπάντησηΔιαγραφή