ΕΞΩΤΙΚΟ ΜΥΡΟ

CHARLES BAUDELAIRE

ΕΞΩΤΙΚΟ ΜΥΡΟ

Τα μάτια ως κλείνω σε ζεστή φθινοπωρινή βραδιά

μυρίζοντας του ολόθερμου του στήθους σου τα μύρα,

βλέπω να ξετυλίγεται φαιδρή μιά ακρογιαλιά,

που ενός ηλιού μονότονου τήνε θαμπώνει η πύρα.

Ένα νωχελικό νησί που η γης του εκείνη βγάζει

κάτι δεντρά παράξενα μ’ ολόγλυκους καρπούς·

γυναίκες που τ’ αθώο τους το βλέμμα σε ξαφνιάζει,

κι άντρες με σώματα λεπτά μα ωστόσο δυνατούς.

Το μύρο σου σε κλίματα με φέρνει μαγεμένα,

σ’ ένα γεμάτο από πανιά κι απ’ άρμενα λιμάνι,

που ακόμα είναι απ’ τα κύματα του πέλαου κουρασμένα·

και της χλωρής ταμαρινιάς το ξωτικό λουλούδι,

που τα ρουθούνια ο μόσχος του ν’ αδροφουσκώνει κάνει,

μέσα μου με των ναυτικών σμίγεται το τραγούδι.

Από το βιβλίο: Μπωντλαίρ, «Τα άνθη του κακού», μετάφραση Γιώργης Σημηριώτης, Εκδόσεις Μαρή, Αθήνα (χχ), σελ. 52.

*********************************

PARFUM EXOTIQUE

Quand, les deux yeux fermés, en un soir chaud d'automne,
Je respire l'odeur de ton sein chaleureux,
Je vois se dérouler des rivages heureux
Qu'éblouissent les feux d'un soleil monotone;

Une île paresseuse où la nature donne
Des arbres singuliers et des fruits savoureux;
Des hommes dont le corps est mince et vigoureux,
Et des femmes dont l'oeil par sa franchise étonne.

Guidé par ton odeur vers de charmants climats,
Je vois un port rempli de voiles et de mâts
Encor tout fatigués par la vague marine,

Pendant que le parfum des verts tamariniers,
Qui circule dans l'air et m'enfle la narine,
Se mêle dans mon âme au chant des mariniers.