ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

VITĚZSLAV NEZVAL (1900-1958)

ΑΣΜΑ ΑΣΜΑΤΩΝ

Τα μάτια σου δύο πυροβολισμοί στα τυφλά

Δύο πυροβολισμοί στα τυφλά που όμως δεν αστόχησαν

Δύο πυροβολισμοί στα τυφλά πίσω απ’ του δρόμου τη γωνία

όπου περνούσα

Σαν τον φυλακισμένο που αναζητά με αγωνία την άκρη

του προαύλιου

Τα μάτια σου δύο τρομπέτες γιορτινές

Δύο κονταρομαχίες όχι εκ του συστάδην

Δύο καμπάνες

Δύο σφραγίδες σήμαντρα

Τα μάτια σου δυό ποτηράκια κώνειο

Τα μάτια σου δύο φίμωτρα με τη σιωπή για πάντα

Δυό καλαθάκια φτιαγμένα με βέργες λυγαριάς

Δυό δοκιμαστικοί σωλήνες

Δύο τροχίσκοι ωρολογίου από ορείχαλκο

Τα μάτια σου δυό καλέντουλες

Τα μάτια σου δύο πλούσιες ρίμες

Τα μάτια σου δυό μικροσκοπικά στρατιωτικά ταμπούρλα

Δύο πένθη σε κηδεία δύο σάλτα απ’ το παράθυρο στο δρόμο

Τα μάτια σου δύο νύχτες εντελώς στεγνές από όνειρα

Σαν ζυγός φαρμακείου

Σαν καραμπίνα δίκαννη

Σαν διπλό αντίο

Τα μάτια σου σαν δύο άνθη κακτοειδούς

Σαν της παλάντζας τη μοναδική χειρολαβή

Σαν μυθιστόρημα σε δύο μέρη

Σαν ρόδο τσακισμένο στα δύο

Σαν τον τροπικό του καρκίνου και σαν τον τροπικό του αιγόκερω

Σαν το δουκάτο το κίβδηλο δίπλα στο δουκάτο το γνήσιο

Σαν δύο ναι δύο χαλινάρια

Σαν τη θάλασσα και τη στεριά σαν δύο δίδυμα παιδιά σαν δειλός

αναστεναγμός διπλός στα χείλη σου

Τα χείλη σου είναι σαν παράσημο κόκκινο

Που όταν το βλέπει το καπέλο σηκώνεται όρθιο και βγάνει φτερά

Και όταν απομακρύνεσαι σε ακολουθεί κοιτάζοντάς σε εκ δεξιών

Να δει πόσοι ακριβώς ορκίζονται σ’ εσένα

Τα χείλη σου είναι γάζα τρυφερή βελούδινη

Που της αρέσει να γέρνει προς τη γλάστρα με τα καπνά

Η ηφαιστειακή έκρηξη ενός κρατήρα με ροδάνθη

Μύγα σε καύσωνες στο φουλ αναμμένους

Τα χείλη σου δύο ψαράκια όπου γυαλίζει το ένα το άλλο

Ένα τσακμάκι με την ίσκα του

Ένα καφεκούτι για διάφορα είδη

Τα χείλη σου σαν δύο τιμητικές κορδέλες

Τα χείλη σου είναι το καυτό κάρβουνο όπου ανάβουν οι αναμνήσεις μου

Είναι ένα τεράστιο σαρκοβόρο φυτό

Λοφίο αλέκτορος είναι

Τούρτα φρούτων το πρωί

Τα χείλη σου είναι μανιτάρι που αιμορραγεί

Είναι κυψέλη θερινή

Τα χείλη σου είναι μονόγραμμα μυστηριώδες

Τα χείλη σου είναι βαρκούλα βαμμένη κόκκινη

Τα χείλη σου είναι ζαχαριέρα

Αλλά και κάμπος που ’χει αγριοπαπαρούνες με στημένα πάνω τους

αγάλματα

Τα χείλη σου είναι κλωστήριο χρυσού

Ο βυθός της θάλασσας κρατήρας της σελήνης

Τα χείλη σου είναι μαργαριτοθήκη

Τελευταία επιθυμία ενσφράγιστη

Πύραυλος εξαπολυμένος

Ωρολογιακού μηχανισμού ελατήριο

Τα χείλη σου είναι έκλειψη σελήνης

Έκλειψη ηλίου

Έκλειψη αφροδίτης μα και γης στα χέρια σου

Τα χέρια σου είναι ψαλίδια που μου κόβουν τ’ όνειρο κομμάτια

Τα χέρια σου είναι αράχνες

Ενώ η πλάτη σου φρικιά σαν το παγόνι

Τα χέρια σου είναι κομμάτια παγερά

Τα χέρια σου είναι μπουμπουκάκια

Τα χέρια σου είναι σαν τις στάλες της βροχής

Πάνω σε στήθη που φτιάχνουν έναν μικρό μύλο στροβιλώδη

Τα στήθη σου είναι αντικατοπτρισμοί

Σαν μανιτάρι είναι καπνογόνο

Τα στήθη σου είναι σαν κυκλώνας που από κάτω του γεννιούνται

δύο φλόγες σαν ρουμπίνια

Τα στήθη σου είναι αληθώς σφηκοφωλιά

Μιά κλεψύδρα και δυό μικρές σιμιγδαλένιες αγελάδες

Και ένα πουλί που τουρτουρίζει

Τα στήθη σου είναι δύο πολύ μικροί λύχνοι λαδιού

Δύο όμηροι ούτως ειπείν από σεβρό

Μικρές ηλεκτροκίνητες αμαξοστοιχίες

Ανθόγαλα που βράζει και κοχλάζει

Τα στήθη σου είναι φίδια που ξεπαγώνουνε στον ήλιο

Δύο φελλοί στη μπούκα των υδάτων

Δύο μοναχικοί-μοναχικοί αμανίτες

Τα στήθη σου ορθωμένα σαν σκαντζόχοιρος

Τα στήθη σου που εκτοξεύονται όντας ήδη εν πτήσει

Τα στήθη σου είναι δύο καμέλιες στα χέρια της νύχτας

Δύο περιστέρια στα δάχτυλα κάποιου λωποδύτη

Δύο σιφόνια

Τα στήθη σου είναι καμπανάκι χριστουγέννων για δύο φωνές

Σαν οπάλιο

Σαν διπλό μαστιγίου πλατάγισμα

Σαν ολόφρεσκο κουνουπίδι

Σαν δύο κόμποι στο μαντήλι

Σαν ανατολή και δύση ηλίου σαν ανατολή και δύση αφροδίτης και διός

πάνω στην κοιλιά σου

Η κοιλιά σου είναι σάμπως σφαιροειδές αστροπελέκι

Που ξεκαψαλίστηκε απ’ το άρωμα κάτι καρπών απάνω σε

κλαράκι ακόμα

Η κοιλιά σου είναι λιανή σκαλίτσα από βούρλα καμωμένη

Τρικυμία και εν ταυτώ ο πιο θλιμμένος σκόπελος

Η κοιλιά σου είναι ζωάκι με λοφίο κούρκου

Γιγαντιαία είναι η κοιλιά σου αιματορουφήχτρα

Γλίστρημα αδέξιο πάνω στον πάγο

Η κοιλιά σου είναι τσουκνίδα υδρόβια

Φυλλαράκι ραπανιού ή φωτιάς γλωσσίδι

Η κοιλιά σου είναι ανεμόμυλος

Και η φτερωτή του που κομματιάζει τους πνιγμένους

Είναι μια φτερωτή τροχός που εξαρθρώνει ένα-ένα τα μέλη

Άσπρη ψείρα απ’ τα σαγόνια που αρθρώθηκαν ενόσω προσεύχονταν

Η κοιλιά σου είναι γύψος πλυμένος ξεβγαλμένος

Ψωμάκι ζυμωτό δίκρανο πυρπολημένο

Καγκουρό που ξεχειμώνιασε

Θολός καθρέφτης και υποθαλάσσια εσπέρα

Η κοιλιά σου σύννεφο πριν ξεσπάσει η καταιγίδα

Βούρκος πάνω στην κορφή μιάς νύχτας με φεγγάρι

Η κοιλιά σου οργάντζα βαπτισμένη σε σινική μελάνη μαύρη

Το φύλο σου είναι μι’ αξιοθαύμαστη απάτη

Βουρκόφλογα ή και αλιφασκιά

Το φύλο σου μοιάζει πίπιζα από ιτιά σκισμένη

Μοιάζει υπόλοιπο από σαπουνάκι ρεζεντά

Είναι σαν το στόμα νεροσκούληκου

Σαν μπιζελάκι ολοκαίνουργιο

Σαν υγρό ματάκι ερωτευμένο

Σαν λιμπελούλα

Σαν μιμόζα αισχυντηλή

Το φύλο σου σαν πυγολαμπίδα στην καρδιά ενός ρόδου εκατόφυλλου

Είσαι σαν το μεδούλι της κουφοξυλιάς

Σαν τις λευκές ίνες της ασβέστου που επυρακτώθηκαν

Σαν μείγμα από ζύμη μανόλιας και μαύρο αλεύρι σικάλεως

Σαν ροδαλό μαόνι που τό ’χει ροκανίσει το σαράκι

Οι γάμπες σου είναι το αντάμωμα δύο κεραυνών

Δύο μελαγχολιών

Δύο αργών καπνών

Οι γάμπες σου είναι σαν μικροί-μικροί γυρίνοι

Σαν εκρήξεις μαγνησίου

Σαν νύχτες του χειμώνα

Σαν μακρές εξισώσεις

Οι γάμπες σου σαν μεθυσμένοι τρύγοι

Σαν χορός στο λιμάνι

Οι γάμπες σου σαν πόλεμος

Η αγκαλιά σου είναι φλόγα οξυγονούχα

Πεταλούδας πέταγμα

Προπέλα πλοίου

Οι γοφοί σου είναι ιπποδρομία

Οι γοφοί σου είναι σωλήνες του Γκάισλερ

Οι γοφοί σου είναι η οκνηρία που εξανθρωπίστηκε και

απέκτησε πρόσωπο

Ο θόρυβος ενός αργαλειού ο ίσκιος κάποιας βιόλας

Το μέτωπό σου είναι σπινθήρας

Τα δόντια σου είναι πρέσα

Τ’ αφτιά σου είναι ερωτηματικά λατινικά και είναι σαστισμένα

            τά ’χουν χάσει

Ο λαιμός σου είναι καταρράχτης

Και είσαι σαν ημέρα που νυχτώνει νύχτα που ξημερώνει μέρα που

γεννάει συνεχώς αντικατοπτρισμούς

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

****************************************

PISEŇ PÍSNÍ

Tvé oči dva výstřely naslepo
Dva výstřely naslepo které se neminuly cíle
Dva výstřely naslepo za rohem ulice kudy jsem šel
Jak vězeň hledající konec dvora
Tvé oči dvě pouťové frkačky
Dva kolotoče v dáli
Dva zvony
Dvě pečetě
Tvé oči dva náprstky bolehlavu
Tvé oči dva roubíky aby se věčně mlčelo
Dva proutěné koše
Dvě zkumavky
Dvě kolečka mosazných hodin
Tvé oči dva blatouchy
Tvé oči dva štěpné rýmy
Tvé oči dva polní bubínky
Dva smutné pohřby dva skoky s okna
Tvé oči dvě noci beze sna
Jak lékárnické vážky
Jak dvojitá ručnice
Jak dvojí sbohem
Tvé oči jak dva květy kaktusu
Jak jediná činka
Jak dvojdílný román
Jak přetržená růže
Jak obratník raka s obratníkem kozoroha
Jak falešný dukát vedle pravého dukátu
Jako dvě brzdy
Jak moře a země jak blíženci jak dvojí nesmělý povzdech
Tvá ústa jsou rudý řád
Před nímž se smeká a stojí ve špalíru
Když se vzdaluješ doprovází tě vpravo hleď
Všech kdož ti vzdali přísahu
Tvá ústa jsou hebká sametka
Která se ráda naklání k tabákovníku
Výbuch kráteru sopky růží
Moucha slunečních úpalů
Tvá ústa dvě troucí se rybky
Křesadlo s hubkou
Mlýnek na koření
Tvá ústa dvě čestné stužky
Tvá ústa jsou řeřavé uhlí na němž pálím své vzpomínky
A veliká masožravá květina
Kohoutí hřeben
Ranní ovocný chlebíček
Tvá ústa jsou krvácející lanýž
A letní úl
Tvá ústa jsou záhadný monogram
Tvá ústa jsou rudě natřený člunek
Tvá ústa jsou cukřenka
Ale také pole vlčích máků v němž rozestavili sochy
Tvá ústa jsou zlatý kolovrat
Mořské dno kráter na Měsíci
Tvá ústa jsou schránka na perly
Zapečetěná poslední vůle
Hořící raketa
Víčko od hodinek
Tvá ústa jsou zatmění Měsíce
Zatmění Slunce
Zatmění Venuše a Země
Tvé ruce jsou nůžky jimiž přestřihuješ můj sen
Tvé ruce pavoučice
Zatím co tvá ramena se chvějí jako páv
Tvé ruce jsou ledové obklady
Tvé ruce jsou poupata
Tvé ruce jsou kapky deště
Na ňadrech která tvoří vír
Tvá ňadra jsou přeludy
Jak pýchavka dýmná
Tvá ňadra jsou jak cyklon pod nímž se skrývají dva rubínové plameny
Tvá ňadra jsou vosí hnízdo
Přesýpací hodiny dvě hromádky krupice
Zmrzlý pták
Tvá ňadra jsou dvě olejové lampičky
Dvě rukojmí svázaná do kozelce
Elektrické šipky
Vroucí smetana
Tvá ňadra jsou hadi vyhřívající se na výsluní
Dva korky na vodě
Dvě osamělé houby
Tvá ňadra vztyčená jak dikobraz
Tvá odlétající ňadra
Tvá ňadra jsou dvě kamelie v rukou noci
Dva holubi v prstech zloděje
Dvě pampelišky
Tvá ňadra jak dvojhlasná vánoční rolnička
Jak opál
Jak dvojí prásknutí bičem
Jak mladý květák
Jak dva uzly na šátku
Jak východ a západ Slunce jak východ a západ Venuše a Jupitera
Tvé břicho je kulový blesk
S vůní připálené kadeře
Tvé břicho je rákosový žebřík
Mořská bouře a nejsmutnější úskalí
Tvé břicho je havěť s hřebenem krocana
Ohromná pijavice
Smyk na náledí
Tvé břicho je vodní kopřiva
Křenový lupen anebo ohnivý jazyk
Tvé břicho je mlýn
Kolo na lámání údů
A také mlýnské kolo drtící utopence
Bílá veš s kusadly sepjatými k modlitbě
Tvé břicho je plavená křída
Hnětený chléb rozpálená vidlice
Klokan přezimování
Slepé zrcadlo a podmořský večer

Tvé břicho mrak před bouří

Rybník uprostřed měsíční noci

Tvé břicho z organtinu politého černým inkoustem

Tvé ženství je zázračný klam

Bahenní plamen nebo šalvěj

Tvé ženství je puklá vrbová píšťalka

Vlhké milující oko

Libelula

Citlivka

Tvé ženství je svatojánská muška v srdci stolistky

Jsi jako z bezové duše

Jak z bílých vláken asbestu rozpáleného v ohni

Jak ze směsi magnoliového těsta a tmavé žitné mouky

Jak z červotočiny růžového mahagonu

Tvé nohy jsou utkáním dvou blýskavic

Dvou zdlouhavých řek

Dvou spleenů

Tvé nohy jak vírníci

Jak výbuchy magnesia

Jak zimní noci

Jak dlouhé rovnice

Tvé nohy jak opilá vinobraní

Jak tanec přístavu

Tvé nohy jak válka

Tvůj klín je plamen pájky

Let motýla lodní šroub

Tvé boky jsou kavalkáda

Tvé boky jsou Geislerovy trubice

Tvé boky jsou sama lenost

Hluk vřetene stín violy

Tvé čelo je jiskra

Tvé zuby jsou lis

Tvé uši jsou zbloudilé otazníky

Tvůj krk je vodopád

Jsi jako den přecházející v noc noc přecházející v den den přecházející v přelud