ΑΓΡΥΠΝΙΑ

GERARDO DIEGO (1896-1987) 

ΑΓΡΥΠΝΙΑ

Εσύ μες στον γυμνό ύπνο σου τελώντας εν αγνοία.

Κοιμάσαι. Και όχι, εγώ δεν ξέρεις πως δεν κλείνω μάτι.

Κοιμάσαι, αθώα και αφελής, στων άστρων το παλάτι.

Εσύ μέσα στον ύπνο σου, στη θάλασσα τα πλοία.

Αγέρινα κλειδιά στη φυλακή του γαλαξία

σε κλείνουνε, σε αρπάξαν από μένα. Δεμάτι

οι κρύσταλλοι του ανέμου μες σε χίλια φύλλα. Κάτι

για να πιαστώ δεν έχω· οδός για εσέ δεν είν’ καμμία.

Να ξέρω ότι είσαι βέβαιη, ασφαλής και πως κοιμάσαι·

αγνή γραμμή, πιστό κανάλι χωρισμού πως θά ’σαι

κοντά πολύ στα χέρια μου που ’ν’ αλυσοδεμένα.

Τί τρομερή σκλαβιά νησιωτική να μπεις στον δείπνο

της τρέλας, ξάγρυπνος, σε βράχια μαύρα και σκισμένα.

Τα πλοία μες στη θάλασσα και μέσα εσύ στον ύπνο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.