ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Τ. Κ. ΠΑΠΑΤΣΩΝΗΣ

ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΙΝ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ

Ποιμένας ταπεινότατος και όχι αυλητρίδα εταίρα,

και θεάρεστη και συνετή κάνω του αυλού μου χρήση·

αλλά έπαψεν απόψε πια η γαλήνη των προβάτων

νάναι ο σκοπός της γλυκερής μου εσπερινής λατρείας,

και ούτε η πομπή του Ωρίωνα, ούτε η όψη της Κασσιόπης

δεν μούθηκαν παραμικρή διανόηση στ’ όραμά μου.

Μ’ ελκύει το κάτι Απώτερο, που παιδεμός ναν τόβρω ,

αλλά, και χάρη περισσή το στέφει, ώστε να λέω,

« Ας μου χαθούν κι’ ένα και δυό απ’ τα βοσκήματά μου,

» και ας πλανηθούν δυσεύρετα στο σκότος της Σελήνης,

» και ας κράζουσι τα υπόλοιπα σαν Αστραπές της Νύχτας,

» αλλά είναι κάτι Αλλόκοτον εμένα η προσμονή μου :

» δεν περιμένω να ορθωθεί το Εωθινό Φεγγάρι,»

» ούτε του τάδε, ούτε του δείνα Αστερισμού το αχνάρι.

» Δεν περιμένω την οσμή καμιάς σπανίας βοτάνης,

» αλλά το Υπερουράνιο, που, Θεέ μου, θα με ράνεις,

» και θα φανώ Ποιμενικόν θαύμα, θα φανώ φάσμα,

» που φέρνει το Αρχαγγελικό της νύχτας τούτης άσμα.

» Παρ’ όλα τα τρισκόταδα, λαμπρά το παν διακρίνω,

» ώστε και θέλοντας, και μη, κάτι να μεγαλύνω.

» Η γενική αναστάτωση των υπεργείων Ταγμάτων,

» έκαμε μέτοχο κι’ εμέ, κι’ αχτίνες των ομμάτων

» φθάνουν αυτού, που πριν λαμπροί οι ταχτικοί αστέρες

» με φέρναν σε υπολογισμούς για Έτη, Μήνες, Ημέρες.

» Φόβος, ούτε καν φαίνεται, και χαρά με συνέχει

» και βλέπω Ηλίους νυχτερινούς, κι’ η Ιδέα μου όλο τρέχει.

» Εορτάζω. Μα είμαι πάνσοφος Ποιμένας, για τρελάθη

» ο λογισμός μου, ώστε να ιδώ παρόμοια ένδοξα λάθη; »

Από το βιβλίο: Τ.Κ. Παπατσώνης, «Εκλογή Α΄,Ursa minor, Εκλογή Β΄», Ίκαρος, Αθήνα 1988, σελ. 89.