ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ

ΧΑΡΗΣ ΨΑΡΡΑΣ (1982)

ΜΕΣΗΜΒΡΙΝΟ ΔΑΙΜΟΝΙΟ

Ήλιος καρποφόρος, σείστρο μεσημεριού,

κατεβασμένος στης βεράντας μας την άκρη.

Πυρά πλησίον μας από τα ουράνια μάκρη

και φλόγες στην παλάμη κατάφωτου χεριού.

Η ζεστασιά μάς πολιορκεί. Μας σφραγίζει.

Απόχρωση είναι χρυσαφιά μελαγχολίας,

λάμψη κατάσπαρτη και λίθος χαλαζίας,

μηνός Ιούλη φαεινό μετερίζι.

Και μέλπει αντάμα της ανάστατος αέρας,

δόση δροσιάς στης ξηρασίας το άγριο μέλι,

καθώς αμβλύνεται το τόξο της ημέρας,

έτσι που η νύχτα κάνει απλόχερη μια χάρη

στου θέρους τον καταιγισμό και πια δεν θέλει

τον ήλιο πέρα από τα μάτια μας να πάρει.

Αποό το βιβλίο: Χάρης Ψαρράς, «Τα όντως όντα», Κέδρος, Αθήνα 2012, σελ. 39.