Δευτέρα 26 Μαρτίου 2007
ΕΝΑ ΤΕΤΡΑΣΤΙΧΟ ΚΙ ΕΝΑ ΣΟΝΕΤΤΟ
ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ (1811-1901)
ΣΥΧΑΡΙΑΣΜΑΤΑ ΕΙΣ ΓΕΝΕΘΛΙΑ ΓΑΪΔΑΡΟΥ
Νά ’ν’ καλορίζικο το νιο γαϊδούρι,
και του εύχομαι όσο δύνεται αθρωπιά.
Μα όχι οχ, γιατί τότε δα
είναι καλύτερα νά ’ναι γαϊδούρι.
ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΡΩΤΑ
Έρωτα, α θες νάν τά ’χωμε καλά,
στο σπίτι μου να μη ματαπατήσης.
Ε! που σ’ το λέω· κι α θέλης να με αφήσης
αναπαμένον, πάει πολύ καλά..
Εγώ, μ’ έκαψε η πρώτη κουμπαριά.
Κι αν εσύ τώρα δεν αποφασίσης
να πάς στο διάολο και να μη γυρίσης,
θά ’ρτωμε καμιά μέρα στα χοντρά.
Για δαύτο να με λείπεις, κουμπαρόπουλο·
μη σου μαδήσω ευκείνες τσι φτερούγες
και σε κάμω να σκούζης σα γαλόπουλο,
και να τρέχης κουτσόφτερο ’ς τσι ρούγες.
Κι ευκείνες τσι σαΐτες οπού φέρεις
σου τσι βάνω όλες μάτσο εκεί που ξέρεις.
Ετικέτες
ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΠΟΙΗΣΗ,
ΛΑΣΚΑΡΑΤΟΣ (ΑΝΔΡΕΑΣ),
ΣΟΝΕΤΤΟ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου