Δανειοκλοπή από το μπλογκ του Γιώργου Μίχου. Είμαι βέβαιος ότι με συγχωρεί... Το τραγούδι, ως γνωστόν, το τραγουδάει ο Γιώργος Νταλάρας.
ΣΩΤΙΑ ΤΣΩΤΟΥ
ΜΟΝΟ Η ΑΓΑΠΗ ΜΕΝΕΙ
Τι δώρο να σου φέρω στην ανάσταση
τα πλούτη δηλητήριο χρόνια τα ‘πιαμε
μια προσευχή θα κάνω μια παράκληση
συγχώρα μου τ’ ανθρώπινα κι αγάπα με
Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι
μέτρα τα νεκρά τ’ αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι
γύρω άδειος ουρανός
η ζωή γυμνούς μας φέρνει
και μας παίρνει μ’ άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει
όλα τ’ άλλα είναι καπνός
Με παίρνουνε οι δρόμοι και με σέρνουνε
τυφλό πουλί που φτερουγά στην άβυσσο
οι ώρες της αγάπης μόνο μένουνε
να βρω δυο μέτρα ήλιο και παράδεισο
Βγες τη νύχτα στο μπαλκόνι
μέτρα τα νεκρά τ’ αστέρια
είμαστε στον κόσμο μόνοι
γύρω άδειος ουρανός
η ζωή γυμνούς μας φέρνει
και μας παίρνει μ’ άδεια χέρια
μόνο η αγάπη μένει
όλα τ’ άλλα είναι καπνός
Και τι γίνεται με τις αγάπες εκείνες που ε ί ν α ι καπνός;...
ΑπάντησηΔιαγραφήΩραίο τραγούδι, έχω το δισκο, μουσική Χρίστου Γκάρτζου. Κύριε Κεντρωτή σας έγραψα και με αφορμή τα ποήματα του Halas και χαίρομαι που γνωρίζετε την ποίηση της χώρας μου. Σπουδάζω στην Ελλάδα και θέλω να μάθω καλά και τη δική σας ποίηση γι αυτό σκέφτομαι να σας προσκαλέσω σε ένα φιλιλογικό σαλόνι ή αν προτιμάτε σε ένα... σαλονάκι της ποίησης.
ΑπάντησηΔιαγραφήΦιλιά. Iren
@iren oyitsak
ΑπάντησηΔιαγραφήΜέχρι να σας απαντήσει ο ΓΚ:
σας συγχαίρω για τα ελληνικά σας, και σας εκφράζω τον σεβασμό μου για τον κόπο που κάνετε. Εύχομαι καλή τύχη!
@callimachus:
ΑπάντησηΔιαγραφήΤι άλλο; Τις "καπνίζουμε" και, θέλοντας ή μη, πάντα τις αναζητάμε, όπως το πρωινό τσιγάρο(αν και ανήκω στην κατηγορία των μη καπνιστών).
Μιας και είπα όμως "πρωινό τσιγάρο" στέλνω ένα άλλο τραγούδι που έχει ερμηνεύσει ο Νταλάρας.
Χαράζει η μέρα και η πόλη έχει ρεπό
Στη γειτονιά μας καπνίζει ένα φουγάρο
κι εγώ σε ζητάω σαν πρωινό τσιγάρο
και σαν καφέ πικρό και σαν καφέ πικρό
Άδειοι οι δρόμοι δε φάνηκε ψυχή
και το φεγγάρι μόλις χάθηκε στη Δύση
και 'γω σε γυρεύω σαν μοιραία λύση
και σαν Ανατολή και σαν Ανατολή
Βγήκε ο ήλιος το ράδιο διαπασών
μ' ένα χασάπικο που κλαίει για κάποιον Τάσο
κι εγώ σε ποντάρω κι ύστερα πάω πάσο
σ' ένα καρέ τυφλών σ' ένα καρέ τυφλών.
Η μουσική του τραγουδιού είναι υπέροχη!Συνθέτης ο Νότης Μαυρούδης.
Αγαπητέ Καλλίμαχους
ΑπάντησηΔιαγραφήχαίρομαι να' χω σύμμαχους
Σας ευχαριστώ
@iren oyitsak
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα είστε καλά! Ελπίζω ότι θα μείνουμε σε επαφή: "Keep in touch!", που λένε.
Αγαπητή Elena
ΑπάντησηΔιαγραφήγια τις αγάπες που καπνίζουν σου στέλνω ένα ανέκδοτο στίχο ενός φίλου μου στην Ελλάδα:
Σ' ένα φύλλο της καρδιάς μου
τύλιξες τα όνειρά μου
και τα κάπνιζες αργά
Κι όπως τον καπνό φυσούσες
αδιάφορη κοιτούσες
σα να μη με ξέρεις πια
@Elena Stagouraki
ΑπάντησηΔιαγραφήΦίλη Έλενα, μόλις είδα ότι μου απάντησες. Μα καλά, τί κάνει ο μαιτρ (όπως τον αποκαλεί ο εκλεκτός Κουτσουρέλιος), κοιμάται; (Θα σου πω εγώ τι κάνει: ή μεταφράζει Vico ή διαβάζει αθλητικές εφημερίδες!)
Εγώ δεν εννοούσα καπνό για κάπνισμα. Παράλλαξα υπαινικτικά τον επίμονο στίχο του τραγουδιού, που εννοεί πως μόνο η αγάπη μένει για πάντα ενώ όλα τ' άλλα είναι ένα τίποτε, είναι καπνός. Εγώ με τη σειρά μου ρώτησα, λοιπόν, τί γίνεται με τις αγάπες εκείνες που δεν βρήκαν (πλήρη) ανταπόκριση, όπως επίσης και με τις αγάπες εκείνες που κανείς με την πάροδο του χρόνου όχι απλώς τις ξεπέρασε, αλλά τις "αποποιήθηκε".
Που πάει η αγάπη όταν φεύγει
ΑπάντησηΔιαγραφήγίνεται σύννεφο ή πεθαίνει
που να τη βρω να τη ρωτήσω
αν θα ξαναγυρίσει πίσω
@ ΣΕ ΟΛΟΥΣ: Τί έγινε, ρε παιδιά! Κοσμογονία;! Είπα κι εγώ -μία, άντε δύο φορές το χρόνο- να ρίξω ένα υπνάκι μεσημεριανό / απογευματινό, γιατί είμουν πτώμα, κι εσείς "ξεσαλώσατε" στο μπλογκ. Μπράβο σας! Πολύ το χάρηκα! Κι επειδή διαπιστώνω ότι σας αρέσουν οι στίχοι, θα ξαναβάλω. Αύριο κιόλας!
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπίσης, κάτι ΣΗΜΑΝΤΙΚΟ: Αγαπητέ Καλλίμαχε, μην παραπληροφορείς τον κόσμο εναντίον μου: όταν δεν μεταφράζω (Βίκο, κ.λπ.), δεν διαβάζω γενικώς και αορίστως αθλητικές εφημερίδες! Από όλον τον αθλητικό τύπο της Ελλάδας αγοράζω καθημερινώς και μ ε λ ε τ ώ αποκλειστικά και μόνο τον "ΠΡΩΤΑΘΛΗΤΗ" - πού και πού, άντε, ξεφυλλίζω και το "ΦΩΣ". Με άλλα έντυπα δεν λερώνω τα χέρια μου.
@ iren oyitsak: Ευχαριστώ. Ανοιχτός σε όλες τις ευγενείς προσκλήσεις. Την τσεχική ποίηση την γνωρίζω σχετικά καλά - την τσεχική γλώσσα (φευ!) σχεδόν καθόλου. Θα ξαναβάλω Χάλας. Δεν ξέρω αν σας ενδιαφέρει, αλλά στην πατρίδα σας υποστηρίζω την Σπάρτα Πράγας. Και ο διαχρονικά αγπημένος μου τσέχος ποδοσφαιριστής είναι ο -και ποιητής- Αντώνης Πανένκα. Χαιρετισμούς.
@ iren oyitsak: Επανέρχομαι. Δεκτή η πρόσκληση. Το "Σαλονάκι της Ποίησης" το λέγαμε χάριν αστεϊσμού με τη φίλη μου την Αθηνά, όταν με βοηθούσε να στήσω το "ΑΛΩΝΑΚΙ". Είταν της γνώμης να ορίσω "ζουρ φιξ" την Τρίτη ή την Πέμπτη (όπως όλη η καλή αστική κοινωνία στην παλιά Αθήνα...) με φιλολογικόν τέιον. Επειδή τη χρονια αυτή (και την επόμενη) ζω στην Ιταλία, δεν είμαι πάντοτε διαθέσιμος. Όταν όμως βρεθώ στην Ελλάδα, ναι, ευχαρίστως! Το μέιλ μου είναι geo_kent@hotmail.com.
ΑπάντησηΔιαγραφή@Callimachus
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητέ Καλλίμαχε,
κάτι μου έλεγε ότι θα ήταν αυτή η αντίδρασή σου, αν και δε σε γνωρίζω προσωπικά. Χαίρομαι πάντως που μου έδωσες την ευκαιρία να εξηγήσω αυτό που έγραψα, μιας και δεν είναι μάλλον απόλυτα κατανοητό.
Ξέρω πως εννοούσες κάτι διαφορετικό, αυτό που έγραψες κατόπιν στο σχόλιό σου, απλά εγώ χρησιμοποίησα ένα διαφορετικό περιεχόμενο της λέξης "καπνός", προκειμένου να πω εμμέσως και με μια εικόνα (ίσως) την άποψή μου.
Εννοούσα λοιπόν ότι ακόμα κι αυτές τις αγάπες τις ζούμε σε όλο το "μεγαλείο" τους και πάντα ζουν μέσα μας.Σε όλους έχει συμβεί και πολλές φορές μάλιστα τις σκεφτόμαστε με νοσταλγία. Έτσι το "καπνίζουμε" είχε την έννοια του "ζούμε", "βιώνουμε", ενώ το "πρωινό τσιγάρο" αναφέρεται στο αίσθημα νοσταλγίας. Αυτά όσον αφορά τις αγάπες χωρίς (ή με μικρή) ανταπόκριση.
Όσο για τις άλλες που λες, αυτές που ο χρόνος κατά κάποιο τρόπο τις "σβήνει", δύο είναι τα τινά: είτε ν ο μ ί ζ ε ι κανείς ότι έχουν σβηστεί, αλλά αυτές υπήρξαν κι εξακολουθούν να υπάρχουν (και περιμένουν ίσως να έρθει η στιγμή που θα τις λάβουν σοβαρά υπόψη σε κάποιον απολογισμό), είτε οι αγάπες αυτές π ο τ έ δεν υπήρξαν, αλλά ήταν κάτι άλλο, ίσως έρωτας, ενθουσιασμός ή εν πάσει περιπτώσει κάτι άλλο.
Έτσι το βλέπω, καθώς μου φαίνεται αδιανόητο να αποποιείται κανείς μιας αγάπης. Έναν έρωτα ίσως, μπορείς να τον "αποποιείσαι" και να τον "ξεπερνάς" (για να χρησιμοποιήσω το λεξιλόγιό σου), αλλά μια αγάπη;Ανεξαρτήτως ανταπόκρισης ή μη, προδοσίας ή μη, μια Αγάπη (με το αληθινό περιεχόμενο της λέξης) υπάρχει πάντα, είτε είναι ερωτική, είτε φιλική είτε οποιαδήποτε άλλη μορφή και να έχει!
Ελπίζω να βοήθησα στην "αποκρυπτογράφηση" του προηγούμενου σχολίου μου. Το συγκεκριμένο μπλογκ είναι πολυδιάστατο κι αυτό μου αρέσει πολύ!!
@κ. Κεντρωτή
Θα συμφωνήσω με τον Καλλίμαχο, καθώς κι εμένα μου έκανε εντύπωση η απουσία του δασκάλου μου. Τις τελευταίες φορές έχει κάνει τόσες απουσίες όσες δεν έκανα εγώ στις παρακολουθήσεις του (ούτε μου πέρασε βεβαίως ποτέ απ' το μυαλό)...
@iren oyitsak
ΑπάντησηΔιαγραφήΑγαπητή Ιren,
σαν να παράφραζε τους στίχους που μου έστειλες, μια υπέροχη φωνή του ελληνικού μουσικού χώρου,αυτή της Τάνιας Τσανακλίδου (στίχοι και σύνθεση της Αφροδίτης Μάνου), τραγουδούσε:
Πού πάει ο έρωτας όταν πεθάνει;
Σε ποιό αστέρι, σε ποιόν ουρανό;
Φοράει της νύχτας το στεφάνι
Ή βάφει πορφυρό το δειλινό;
Της άνοιξης το πρώτο δειλινό
Οφείλω δε κι εγώ να πω ότι βρέθηκα πριν 2 χρόνια στην Πράγα και φρόντισα να δω και να μάθω πράγματα για τη χώρα σου.Προμηθεύτηκα cds μουσικής, posters απ' το μουσείο του Mucha, του οποίου τα έργα μου αρέσουν ιδιαίτερα(έχω μια αφίσσα στο δωμάτιό μου), αλλά κι όμορφες στιγμές με τους ζεστούς ανθρώπους.Τον Χάλας τον έμαθα απ' αυτό το μπλογκ και με κέρδισε αμέσως!Με μεγάλη ευχαρίστηση διάβασα ότι ο κ. Κεντρωτής θα στείλει κι άλλα ποιήματά του!
Καλώς όρισες λοιπόν!
Προχώρα Γιώργο. Το πράγμα είναι θερμό κι αγαπησιάρικο.
ΑπάντησηΔιαγραφή@ Γιώργος Μίχος: Σού 'χω κάτι με Μπήρμαν στις 10.3. Χαίρε
ΑπάντησηΔιαγραφή