Κυριακή 11 Μαρτίου 2007

ΜΙΑ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ





Πάνω ο Κορμπιέρ, κάτω ο Καρυωτάκης.


TRISTAN CORBIÈRE (1845-1875)


PETIT MORT POUR RIRE

Va vite, léger peigneur de comètes !
Les herbes au vent seront tes cheveux ;
De ton oeil béant jailliront les feux
Follets, prisonniers dans les pauvres têtes...

Les fleurs de tombeau qu'on nomme Amourettes
Foisonneront plein ton rire terreux...
Et les myosotis, ces fleurs d'oubliettes...

Ne fais pas le lourd : cercueils de poètes
Pour les croque-morts sont de simples jeux,
Boîtes à violon qui sonnent le creux...
Ils te croiront mort - Les bourgeois sont bêtes -
Va vite, léger peigneur de comètes !


Από τη συλλογή: «Les Amours jaunes».



ΜΙΚΡΟΣ ΠΟΥ ΠΕΘΑΝΕ ΣΤ’ ΑΣΤΕΙΑ


Φύγε τώρα, κομμωτή κομητών!
Χόρτα στον άνεμο και τα μαλλιά σου.
Φωσφορισμούς θ’ αφίνουν τα βαθιά σου,
άδεια μάτια, φωλιές των ερπετών.

Κρίνοι, μυοσωτίδες, άνθη των
τάφων, θα γίνουνε μειδίαμά σου.
Φύγε τώρα, κομμωτή κομητών!
Δοξάρια σιωπηλά τα κόκκαλά σου.

Το βαρύ πια μην κάνεις. Των ποιητών
τα φέρετρα παιχνιδάκια, στοχάσου,
είναι κι άθύρματα νεκροθαπτών.
Φύγε τώρα, κομμωτή κομητών!


Μετάφραση: Κ. Γ. Καρυωτάκης

2 σχόλια:

  1. Άλλο ένα ιερόσυλο παίγνιο που δεν μπορεί φυσικά να φτάσει την τέχνη σας dottore,

    Τρέξε, φύγε, πατώντας απαλά στις μύτες
    κι η χλόη θ' ανεμίζει στα μαλλιά σου
    τρέξε, φύγε να χτενίσεις τους κομήτες
    κι απ' των ματιών τα έγκατα θα χύνεται η φωτιά σου

    Τρέξε, τα νεκρολούλουδα, οι μαύρες αμορίτες
    θα στεφανώσουνε το πιο πλατύ χαμόγελό σου
    τρέξε, φύγε, μπαρμπεράκι στους κομήτες
    άνθη της λήθης να πάρεις στο φευγιό σου

    Τρέξε, μην κάνεις τον πολύ. Και στις κηδείες
    με τα κεφάλια των ποιητών παίζουνε τις αμάδες
    οι νεκροθάφτες, και στο βιολί χτυπάνε μελωδίες
    για να χορεύουν γύρω τους γουρούνια μπουρζουάδες.

    Ζητώ τη συγκατάβαση για τις όποιες ατεχνίες, ήταν αποτέλεσμα 3 λεπτών και κάτι. Είπαμε μόνο για παίγνιο...
    Δεν ξέρω γιατί, αλλά ο 1ος και ο 2ος στίχος του πρωτότυπου μου θύμισαν το"Ανέμισες για μια στιγμή το μπολερό"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ iren oyitsak: Και με τις -εμφανέστατες, αλλά και ακουόμενες- ατεχνίες της καλή είναι και τούτη η ποεζιούλα. Μαγκάρι να μπόρηγα νά 'γραφα κι ελόγου μου στα τσέχικα έτσι... Να συνεχίσετε να γράφετε στίχους και να μην κουραστείτε να μας στέλνετε τα κείμενά σας, αφού μας αναγνωρίζετε -ημών, των δεττόρων- ότι διαθέτομεν και τέχνην συνελόντι ειπείν -για να μην πούμε τίποτ' άλλο- άφθαστον.

    ΑπάντησηΔιαγραφή