ΣΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ ΜΙΧΟ ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΑ...

WOLF BIERMANN


MAG SEIN, DASS ICH IRRE

Mag sein, dass ich irre und dich nur verwirre.
Mag sein, dass ich hoffe und bin längst verlorn.
Ich leb ja den Traum der Commune noch immer,
dazu hat mich ja meine Mutter geborn.

Wir haben uns selber am schlimmsten von allen
verraten, verkauft und blutig genarrt.
Und doch sind nicht all meine Träume, die roten,
mit all unsern Toten verreckt und verscharrt.

Und ob es mir schwer wird, und ob es mir leicht ist:
Ich geh unsern Weg, geh mit Sehnsucht und Zorn.
Mag sein, dass ich einmal, wenn alles erreicht ist,
erreicht habe nichts als ein Anfang von vorn.



ΣΤΙΣ ΠΛΑΝΕΣ ΜΟΥ ΜΠΟΡΕΙ

Στις πλάνες μου μπορεί να σε μπερδεύω·
μπορεί στην τύφλα μου εντελώς να ελπίζω.
Μα στης Κομμούνας τ’ όνειρο ν’ ανέβω
η μάννα μου με γέννησε. Γνωρίζω:

πουλήματα μας φάγαν· κι οι προδότες
με το αίμα μας, μετά, καλά φτιαχτήκαν.
Τα κόκκινα όνειρά μου ζουν από τότες·
με τους νεκρούς μας, όχι, δεν θαφτήκαν.

Και δύναμη έχουν περισσή, μα και έρμα·
στο δρόμο, που χαράξαν, συνεχίζω.
Μπορεί, όταν θά ’χω φτάσει πιά στο τέρμα,
απ’ την αρχή να πω πως ξαναρχίζω.


Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής