JOSEPH VON EICHENDORFF
MONDNACHT
Es war, als hätt der Himmel
Die Erde still geküsst,
Dass sie im Blütenschimmer
Von ihm nun träumen müsst.
Die Luft ging durch die Felder,
Die Ähren wogten sacht,
Es rauschten leis die Wälder,
So sternklar war die Nacht.
Und meine Seele spannte
Weit ihre Flügel aus,
Flog durch die stillen Lande,
Als flöge sie nach Haus.
ΝΥΧΤΑ ΜΕ ΦΕΓΓΑΡΙ
Ήταν ωσάν ο ουρανός
δειλά τη γη να ’χε φιλήσει
κι αυτή με χρώμα ωσάν λωτός
ονείρων νά ’κλωθε τη φύση.
Πνοή ανέμου στους αγρούς
και στάχυα αθόρυβα θροΐζαν.
Καθώς εβγάνανε τα δάση αχούς,
καθώς τ’ αστέρια τη νυχτιά στολίζαν,
’κεί διάπλατα άπλωσε η ψυχή
τα πάλλευκα φτερά της·
το πέταγμά της αντηχεί
σ’ όλη τη γη, ώς τα πέρατά της.
Μετάφραση: Έλενα Σταγκουράκη
Die Perle der Perlen! Έτσι είχε αποκαλέσει κάποτε ο Τόμας Μανν το ποίημα αυτό του Άιχενντορφ. Και είχε τω όντι δίκιο.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαμμιά δεκαπενταριά χρόνια πριν είχα δοκιμάσει να το μεταφράσω, χωρίς επιτυχία. Χαίρομαι που βλέπω τώρα ότι άλλοι τα καταφέρνουν καλύτερα.
Εγώ, με τη σειρά μου, αγνοούσα αυτό το σχόλιο του Μανν. Είναι όμορφο η γνώση του ενός να συμπληρώνει τη γνώση του άλλου συνθέτοντας έτσι ΤΗ Γνώση και πιστεύω ότι το Αλωνάκι προσφέρεται για κάτι τέτοιο. Ελπίζω, πάντως, η μετάφραση ν' αρέσει στους Αλωνιστές.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλό βράδυ!
Κι εγώ χαίρομαι που το Αλωνάκι γίνεται βήμα γνώσης και ποιητικού προβληματισμού.
ΑπάντησηΔιαγραφή