ΔΥΟ ΤΣΕΧΟΙ ΣΕ ΕΝΑ ΔΙΚΟ ΜΟΥ ΒΙΒΛΙΟ

Τα δύο μεταφράσματα, που ακολουθούν, είναι δικά μου και περιλαμβάνονται στο βιβλίο μου ΜΕ ΑΠ’ ΟΛΑ ΜΕΣΑ, εκδόσεις «Τυπωθήτω», Αθήνα 2006, σελ. 76 και 108 αντίστοιχα. Διευκρινίζεται ότι το δίστιχο με τα πλάγια στο ποίημα του Φραντίσεκ Χάλας είναι δικό μου σχόλιο. Σημειώνεται ότι ο Γίρζι Όρτεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στην Ιταλία χάρις στον μόχθο του Άντζελο Μαρία Ριπελλίνο.


FRANTIŠEK HALAS (1901-1949)


ΠΟΘΟΣ

Όχι (ποτέ!), δεν θέλω να πεθάνω
εγώ σε κλίνη με κεριά, κατ’ οίκον,
και νά ’ναι κόσμος πλήθος από πάνω
να κλαιν και να λυπούνται από καθήκον.

Ναι, σε πρασιές ποθώ μέσα να γείρω
μ’ εξαίσιο σάβανο πράσινα χόρτα –
ο τρόμος μου δεν θά ’ναι πιά εκεί γύρω…
θαν τού ’χω νά ’βγει ορθάνοιχτη την πόρτα.



Φραντίσεκ Χάλας: μέγας μάγος της των Τσέχων λύρας –
σαν να τον διάβασαν ο Λαπαθιώτης ή ο Φιλύρας.




JIŘÍ ORTEN (1919-1941)


Η ΟΛΟΔΡΟΣΗ

Το δάσος νιώθει θροΐσματα δικά σου μες στις νύχτες·
βογγάει, καλή μου, η κόμη σου και στάζουν τα κλαδιά σου
την υγρασία της δρόσου του· με σιωπηλούς τούς δείχτες
φωλιές ζητά ηχερές να βρει, ζεστές σαν την καρδιά σου.

Ολόκληρη είσαι ρίγος και ποτάμι, στα συνήθη
των στίχων ρεύματα· ερυθριάς, φοβάσαι, μα και ασπαίρεις
με ιδρώτων άλατα παντού, στα νώτα σου, στα στήθη,
και κάθυγρα τα λόγια σου στα χείλη μού προσφέρεις.

Δεν ξέρεις μάλλον τί έχουν πει τα χείλη μου για σένα·
δεν ξέρεις πόσες έχουνε φορές ψελλίσει μ’ ένα
ολάκερο δασάκι τ’ όνομά σου, ενώ τα τόξα

της σκιάς σου φεύγουνε μακριά, καθώς κοντά μου μένουν.
Ανοίγουνε τα μάτια μου στον ξύπνο ονειρεμένου
νηδύμου ύπνου αναστάσεις: του πνιγμού μου τη νέα δόξα.