ΝΥΚΤΩΡ - ΤΑ ΤΡΙΣΕΥΓΕΝΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΑΓΑΠΗΣ

ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ


NOTTURNO SOLOMIANO

Το πέλαγο είναι ολόστρωτο, λεπτότατος ο αγέρας,
κι από κοντά sorge la notte – è tenebría profonda·
μες στη γλαυκή τη σιγαλιά ξιπάζονται τα φόντα,
σαστίζ’ η γη κι η θάλασσα κι ο ουρανός το τέρας…

Στο βλέμμα σου χορεύει ο συριγμός μιας σφαίρας,
κάτι όντα απάντεχα, οχ τα βάθη ενού βουνού κατιόντα,
γλυκολυπούμενα μιλούν· βουβά τα χείλη, βοώντα
τα φύλλα της καρδιάς στους άμμους διεκδικούν το γέρας

της άκρας ευγλωττίας. Κι ωσάν το πεσμένο σείστρο
πεσούμεν’ άστρο, διάττοντας, κατέβη να δονήσει
παλμούς οπού εγλυκόσφιγγες στα στήθη. Ω, πώς ετράπης

αμέσως τότε σε φωτιά που εξάναβε τον οίστρο!
Χιλιάδες ήχοι αμέτρητοι, πολύ βαθιά στη χτίση
εσκόρπααν τα τρισεύγενα λουλούδια της αγάπης.



************************************************************


ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ

Για περίπου δέκα ημέρες το ΑΛΩΝΑΚΙ ΤΗΣ ΠΟΙΗΣΗΣ μάλλον δεν θα λειτουργήσει. Θα βρίσκομαι σε μέρος, όπου δεν γνωρίζω ποιές διαδικτυακές δυνατότητες θα έχω. Αν συναντήσω εκεί τουλάχιστον "αξιοπρεπείς" συνθήκες, θα λειτουργήσει το μπλογκ. Αν όχι, δεν! Ας πούμε ότι κάνουμε ένα μικρό διάλειμμα. Εξ άλλου υπάρχει πλούσιο υλικό προς μελέτη και εντρύφηση!...