ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ

 

JAKOB VAN HODDIS

 

ΚΑΘΕ ΠΡΩΙ

 

Άνεμος δυνατός τινάχτηκ’ επάνω.

Του σιδερένιου ουρανού τις αιμάσσουσες ανοίγει πύλες.

Τους πύργους χτυπάει, τους δέρνει.

Απαλά, πεντακάθαρα ακούγεται πάνω απ’ την ορειχάλκινη άπλα της πόλης.

Ήλιος πρωινός με αιθάλη. Τρένα περνούν με βρόντους απ’ τα φράγματα.

Μες σε σύννεφα  χρυσά οργώνουνε αγγέλων άροτρα.

Άνεμος δυνατός  επάνω από την κατάχλομη την πόλη.

Ατμόπλοια και γερανοί ξυπνούν στο βρόμικο ποτάμι.

Δύσθυμες χτυπάνε στη σαθρή Μητρόπολη οι καμπάνες.

Πλήθος γυναίκες και κορίτσια στη δουλειά που πάνε βλέπεις.

Στο φως το χλεμπονιάρικο. Που αγριεύει από τη νύχτα.

Ανεμισμένες φούστες.

Πόδια για τον έρωτα πλασμένα.

Και τρέχουνε να παν στα μηχανήματα αγέλαστες, μοχθώντας.

Για κοίτα εκεί στο φως το τρυφερό.

Και πράσινο στα δέντρα τρυφερότερο.

Γι’ άκου! Πιπίζουν τα σπουργίτια.

Και έξω πέρα στις πιο άγριες εξοχές

κορυδαλλοί όλο δώσ’ του κελαηδάνε.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.