RAFAEL ALBERTI
ΚΥΩΝ ΕΜΦΛΟΓΟΣ
Νότος.
Κάμπος μεταλλικός, ξερός.
Πεδιάδα, χωρίς ψυχή, το κορμί μου.
Κέντρο.
Μεγάλος, και το σκεπάζει ολόκληρο,
ο σταθερός του σκύλου ίσκιος.
Βορράς.
Σπείρα μοναχή η ψυχή μου,
ειρκτή που ψάχνει τ’ όνειρό της.
Όρμα και στους δύο! Λάβωσέ τους!
Όρμα, του σκύλου ίσκιε, σταθερέ, όρμα!
Ένωσέ τους, του σκύλου ίσκιε!
Ουρλιαχτά αρδεύουν τους ανέμους
και σουβλερές φωτιές έχουν για δόντια.
Βορράς!
Γιγαντώνεται ο βοριάς…
και φεύγει η ψυχή.
Νότος!
Γιγαντώνεται ο νοτιάς…
και φεύγει το κορμί.
Κέντρο!
Και φεύγει, ω κέντρο,
πυρακτωμένος, έντονος, απέραντος
ο ασάλευτος του σκύλου ίσκιος.
Ο σταθερός του ο ίσκιος.
Κάμπος μεταλλικός, ξερός.
Χωρίς κανέναν.
Κατάξερος.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου