ΕΞΟΧΗ

PIERRE REVERDY

ΕΞΟΧΗ

Ο κάμπος όλος κλείνει προς το φως καθώς ζυγώνει

Στο χαμηλό και πιο ήρεμο γλαυκό του ουράνιου θόλου

Ο δρόμος ξετυλίγεται και τρέχει μες στη σκόνη

Πλην όμως ήλιος τώρα εδώ δεν ωφελεί καθόλου

Υψώνεται η φωνή μα δίχως αίγλη δίχως λάμψη

Χαρούμενο ρεφραίν μες στ’ αυτοκίνητό μας τα ίδια

Λέει πάντοτε και στον ορίζοντα να επανακάμψει

Ζητά με τους χρυσούς τροχούς του πάνω απ’ τα γρασίδια

Η μάντρα όλο μακραίνει κάποιου τοίχου και κοιτάει

Τα μάτια μου που της μυλόπετρας γυρνούν τα δόντια

Μι’ αχτίδα τελευταία ιλιγγιά παραπατάει

Σε μίσχων τρυφερών τα χάλκινα θα πέσει ακόντια

Η μέρα έχει καταρρεύσει πίσω από το σπίτι

Μια τρύπα μοναχά έχει μείνει κάτω από τη λάμπα

Οι μέριμνές μας και οι ελπίδες πήγαν πλέον πέρα

Και κατεβαίνουν κάνοντας τσουλήθρα σε μια ράμπα

Όταν το τζάμι μας ανάβει φως μες στην εσπέρα

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.