VICENTE QUIRARTE
ΣΤΗΣ ΣΙΩΠΗΣ ΤΗΝ ΑΝΑΡΧΙΑ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΟΛΑ ΕΙΝΑΙ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ
Το ρολόι
που μετά τις τέσσερις η ώρα με τρελαίνει
λέει πως όπου νά ’ναι πλησιάζεις
στη χαρά μιας νύχτας ανοιξιάτικης:
μόνο το στόμα σου είναι τόσο κόκκινο –
σαν σημαίες που παλεύουνε κόντρα στον άνεμο.
Μόνο η επιδερμίδα σου έχει φως
για τους τυφλούς αγγέλους των χεριών μου.
Ω συντρόφισσά μου,
έτσι όπως ένα-ένα τινάζονται
τα κουμπιά της μπλούζας σου,
ξεκινάω με την εμπιστοσύνη σου ήδη κερδισμένη:
αγωνίζομαι στο Πρωτάθλημα των Καλτσών σου,
και δεν θα είναι απλώς συζητήσεις οι πράξεις μου:
θα είναι πυρκαγιά
για να ξεριζωθεί εκ βάθρων η συνήθεια.
Και δεν υπάρχει συνθηκολόγηση:
κατέχω το δέρμα σου ώς και το τελευταίο του χιλιοστόμετρο,
πετάω τις μολότωφ των στομάτων μας,
κάνω πρόποση προς τιμήν του γερο-Χέγκελ και,
όταν αγγίζω το στήθος σου,
επιβεβαιώνεται των αντιθέτων ο αμετάκλητος νόμος.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου