ALFRED GRÜNEWALD
ΤΩΝ ΕΡΑΣΤΩΝ ΑΛΛΗΓΟΡΙΑ
Σαν ξαποσταίνουμε σε ηλιόλουστη κορφή,
το μονοπάτι μάς αρέσει να θυμόμαστε,
το ολοένα, σαν ανεβαίναμε, και πιο απότομο,
που σαν τον επιτήδειο εκμαυλιστή
μας έσυρε σιγά-σιγά ώς εκεί επάνω.
Κι έτσι μ’ ευχαρίστηση σκεπτόμαστε
–την πλησμονή απολαμβάνοντας και χορηγώντας–
τα χαμόγελα τα πρώτα και τα βλέμματα
και την απόκρισή μας τη δειλή σε τούτα:
της ολόγλυκιας αρχής την ηδονή.
Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου