ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΡΔΙΑ

PIERRE REVERDY

ΣΚΛΗΡΗ ΚΑΡΔΙΑ

Δεν θά ’θελα ποτέ ξανά να δω το πρόσωπό σου το θλιμμένο

Τα σκαμμένα σου μάγουλα και την ανεμισμένη σου κόμη

Έφυγα μέσ’ απ’ τα χωράφια

Περνώντας από δάση νοτερά

Μέρα και νύχτα

Με ήλιο με βροχή

Τα πόδια μου τσακίζαν τα πεσμένα φύλλα

Καμιά φορά έβγαινε φεγγάρι

Βρεθήκαμε ξανά ο ένας στον άλλο απέναντι

Κοιταζόμαστ’ απλώς και δεν λέγαμε τίποτα

Και δεν μου ήταν βολικό εκεί να ξαναφύγω

Έμενα καιρό δεμένος σ’ ενός δέντρου τον κορμό

Τον τρομερό έχοντάς ενώπιόν μου έρωτά μου

Και μ’ έπιανε δέος πιο πολύ κι απ’ ό,τι με εφιάλτη

Κάποιος ψηλότερός σου μ’ ελευθέρωσε εν τέλει

Κι όλα τα κλαμένα μ’ ακολουθάνε τώρα βήματα

Κι εκείνη η ατονία που μαζί της ποιος τα βγάζει πέρα

Με πόδι φεύγω γοργό και πάω στη μοχθηρία

Στη δύναμη που ορθώνει τις γροθιές της σάμπως όπλα

Στο τέρας που με τα νύχια του με άρπαξε από την ηδονή σου

Και μ’ έφερε μακριά απ’ τη μαλακή γλυκιά αγκαλιά σου

Φεύγω και ανεβαίνω με τα πνευμόνια φουσκωμένα

Μέσ’ από χωράφια περνώντας και από δάση

Και πάω γραμμή στην πύλη των θαυμάτων

Που ποθεί και χτυπά η καρδιά μου

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.