OΙ ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΝΤΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ

 

RAFAEL ALBERTI

 

OΙ ΕΠΙΣΠΕΥΔΟΝΤΕΣ ΑΓΓΕΛΟΙ

 

Πνεύματα με φτερούγες έξι,

έξι πνεύματα ξανθά, αχυρένια,

με σπρώχνανε, με ωθούσαν.

 

Έξι κάρβουνα αναμμένα.

 

Αέρας νευρικός και γρήγορος ήταν τ’ όνειρό μου

μέσ’ απ’ τις φασματικές ελπίδες

των γρήγορων γύρων στα ουράνια,

των γοργών και σπειροειδών χωριών,

όρη κυλιόμενα,

θάλασσες δρομαίες, ακτές, ποτάμια, χερσότοποι.

 

Με σπρώχνανε, με ωθούσαν.

 

Εχθρικό ήταν το χώμα

γιατί έφευγε.

Εχθρικός ο ουρανός

γιατί δεν σταματούσε.

Κι εσύ, θάλασσα,
κι εσύ, φωτιά,

κι εσύ,

άνεμε του ονείρου μου νευρικέ και γρήγορε.

 

Έξι κάρβουνα αναμμένα,

απόκρυφο το όνομα και απόκρυφες και οι όψεις,

μ’ έσπρωχναν με βιάση, με ωθούσαν.

 

Σταματήστε με!

Τίποτα!

Σταματήστε με τελείως, μια στιγμή μόνο!

Τίποτα!

 

Δεν ήθελαν

να σταματήσουν πουθενά και σε τίποτα.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.