ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ

 

LÉON-PAUL FARGUE

 

ΝΥΚΤΕΡΙΝΟ

 

Χέρι μακρύ χρυσόστικτο γλιστράει από ψηλά απ’ τα δέντρα

Και να βομβίζει αρχίζει στα κλαδιά τους όσο κατεβαίνει.

Τ’ άνθη και τα φύλλα βιάζονται να συνεννοηθούνε.

Είδα το φίδι, τον τυφλίνο, μες στης εσπέρας την αβρότητα.

Η Άρτεμις σκύβει πάνω απ’ τη λιμνούλα και τη μάσκα της βάζει.

Μεταξωτά τρέχουν γοβάκια στο ξέφωτο

Σαν ναν τά ’χει προσκαλέσει ο ουρανός

Που έχει γίνει τώρα με τον ορίζοντα ένα.

Έτοιμες είναι της νύχτας οι βαρκούλες γι’ αναχώρηση.

Άλλοι θά ’ρθουν να καθίσουν στη σιδερένια καρέκλα.

Άλλοι θαν τα δούνε όλ’ αυτά, όταν εγώ πια δεν θα υπάρχω.

Το φως θα λησμονήσει όσους τόσο πολύ το αγάπησαν.

 

Κανένα δεν θά ’ρθει κάλεσμα να ξανανάψει τις όψεις μας.

Κανείς δεν θ’ απηχήσει λυγμός τον έρωτά μας.

Τα παράθυρά μας θα μένουν σβηστά.

Ένα ζευγάρι ξένοι θα διασχίσουνε τον γκρίζο δρόμο.

Οι φωνές

Άλλες φωνές θα τραγουδούν, άλλα μάτια θα κλαίνε

Σε καινούργιο σπίτι μέσα.

Όλα θ’ αναλωθούν, όλα θα συγχωρηθούνε.

Το άλγος θα είναι πρόσφατο, το δάσος νέο.

Και μπορεί μια μέρα, για τους καινούργιους φίλους μας,

Να κρατήσει ο Θεός την ευτυχία αυτή

Που μας την είχε εμάς υποσχεθεί κάποτε παλιά.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.