ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

JORGE LUIS BORGES

 

ΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

 

Μας αναθέτει η νύχτα μαγικό ένα

καθήκον. Ν’ απαλλάξουμε το σύμπαν

από τις άπειρες δϊακλαδώσεις

αιτίων και αιτιατών που σβήνουν

σ’ αυτόν τον άπατο ίλιγγο: τον χρόνο.

Η νύχτα επιθυμεί τη νύχτα ετούτη

να λησμονήσεις τ’ όνομά σου, το αίμα

και τους προγόνους σου, την κάθε ανθρώπεια

λέξη που λες, το κάθε δάκρυ και ό,τι

σε δίδαξε η αγρυπνία, του γεωμέτρη

το απατηλό σημείο, η γραμμή, το επίπεδο,

ο πυραμίδα, ο κύλινδρος, ο κύβος,

η σφαίρα, η θάλασσα, τα κύματά της,

το μάγουλό σου στο προσκέφαλό σου,

του νέου σεντονιού σου η φρεσκάδα,

οι κήποι, τα βασίλεια, οι Κίσαρες και οι

Σαιξπήροι, και το δυσκολότερο όλων:

αυτό που ν’ αγαπάς σου έχει μάθει.

Και τί παράξενο που μ’ ένα χάπι

τον κόσμο σβήνεις και στο χάος χτίζεις.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.