Ο ΜΙΤΟΣ

 

JORGE LUIS BORGES

Ο ΜΙΤΟΣ

Οι μεταναστεύσεις, που πασχίζει ο ιστοριοδίφης, οδηγημένος από τα αμφίβολα και παρακινδυνευμένα λείψανα της κεραμικής και της χαλκοχυτευτικής, να καθορίσει και να σημειώσει στον χάρτη και που δεν τις κατάλαβαν οι λαοί που τις είχαν επιτελέσει.

Οι θεότητες της αυγής που δε μας έχουν αφήσει ούτε είδωλο ούτε σύμβολο για δείγμα.

Η αυλακιά από το άροτρο του Κάιν.

Η δροσιά στις χλόες του Παραδείσου.

Τα εξαγράμματα που ανακάλυψε κάποιος αυτοκράτορας στο καβούκι κάποιας ιερής χελώνας.

Τα νερά που δεν ξέρουν πως είναι ο Γάγγης.

Το βάρος κάποιου ρόδου στην Περσέπολη.

Το βάρος κάποιου ρόδου στη Βεγκάλη.

Οι όψεις που παίρνει κάποιο προσωπείο που κοιτάει μια βιτρίνα.

Το όνομα του σπαθιού του Χένγκιστ.

Το τελευταίο όνειρο του Σαίξπηρ.

Η πένα που έσυρε τον παράξενο στίχο: He met the Nightmare and her name he told.

Ο πρώτος καθρέφτης, ο πρώτος δακτυλικός εξάμετρος.

Οι σελίδες που διάβασε ένας μονόχνοτος άνθρωπος και το αποκάλυψαν ότι μπορούσε να είναι ο Δον Κιχώτης.

Ένα ηλιοβασίλεμα που το κόκκινό του χρώμα να σώζεται σ’ έν’ αγγείο στην Κρήτη.

Τα παιχνίδια κάποιου παιδιού που λεγότανε Τιβέριος Γράκχος.

Το χρυσό δαχτυλίδι του Πολυκράτη που το αρνήθηκε η Μοίρα.

Δεν υπάρχει ούτε ένα από τούτα τα χαμένα πράγματα που να μη ρίχνει τώρα μια μεγάλη σκιά και που να μην ορίζει ό,τι υπάρχει και έχεις σήμερα και ό,τι θα υπάρχει και θα έχεις αύριο.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.