YESTERDAYS

 

JORGE LUIS BORGES

 

YESTERDAYS

(ΜΕΡΕΣ ΤΟΥ ΧΤΕΣ)

 

Με ρίζα από ποιμένες προτεστάντες

και από στρατιώτες νοτιοαμερικάνους

που πολεμήσανε Ισπανούς και λόγχες

στην άμετρη τη σκόνη της ερήμου

εγώ είμαι, και δεν είμαι. Η αληθινή μου

η ρίζα είναι η φωνή που ακούω ακόμα,

η πατρική, που μουσική θυμίζει

του Σουίνμπερν, και οι μεγάλοι τόμοι που έχω

φυλλομετρήσει, ξεφυλλίσει και όχι

διαβάσει, και μου φτάνουν. Είμαι αυτό που

μου είπανε οι φιλόσοφοι. Η τύχη

ή η μοίρα, αυτά τα ονόματα τα δύο

για κάποιο πράγμα μυστικό, άγνωστό μας,

μου δώρισαν πατρίδες: το Μπουένος

Άιρες, τη Νάρα, που έμεινα μια νύχτα,

τις δύο Κόρδοβες, την Ισλανδία, τη

Γενεύη… Είμαι όνειρο απλό και κούφιο, ό-

που χάνομαι και όπου να χαθώ πηγαίνω,

υπηρεσία και των δύο φώτων

του λύκου, ξημερώματα αρχαία, η

φορά μου η πρώτη που τη θάλασσα είδα

ή κάποιαν αδαή σελήνη, δίχως

Βιργίλιο νά ’χει ή Γαλιλαίο δικό της.

Κάθε στιγμή είμαι του μακρού μου χρόνου,

κάθε σχολαστική μου και άυπνη νύχτα,

και οι χωρισμοί με την παραμονή τους.

Είμαι η εσφαλμένη μνήμη μιας γκραβούρας

που υπάρχει μες στο σπίτι των ματιών μου,

και σήμερα έχουν σβήσει μεν, μα βλέπαν

καλά και καθαρά παλιά – και βλέπαν

και Διάβολο και Θάνατο και Ιππότη.

Είμαι ο άλλος που την έρημο είδε και που

κοιτάζει ακόμα την αιωνιότητά της.

Καθρέφτης είμαι. Αντίλαλος. Εν τάφω.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.