ΤΟ ΑΛΟΓΟ

 

JORGE LUIS BORGES

ΤΟ ΑΛΟΓΟ

Η πεδιάδα που καρτεράει από καταβολών. Πιο πέρα από τις τελευταίες ροδακινιές, δίπλα στα νερά, ένα μεγάλο άσπρο άλογο με μάτια κοιμισμένα μοιάζει να πιάνει όλο το πρωί. Ο κυρτωμένος του λαιμός, σαν έλασμα περσικό, η δε χαίτη του και η ουρά του νά ’ναι σαν στρόβιλοι. Είναι όρθιο και ακλόνητο και είναι φτιαγμένο με μεγάλες καμπύλες. Θυμάμαι τον περίεργο στίχο του Τσώσερ: a very horsely horse – ένα άλογο πολύ αλογίσιο. Δεν έχω με τί να το συγκρίνω και ούτε υπάρχει φράχτης, όμως όλοι ξέρουν ότι είναι πολύ ψηλό.

Τίποτ’ άλλο, εκτός του ότι έχει πάει πια μεσημέρι.

Εδώ και τώρα είναι το άλογο, αλλά υπάρχει κάτι διακριτό σε τούτο, διότι είναι ομοίως άλογο και στ’ όνειρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, του Μακεδόνος.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.