Ο ΚΑΡΒΟΥΝΑΓΓΕΛΟΣ

 

RAFAEL ALBERTI

 

Ο ΚΑΡΒΟΥΝΑΓΓΕΛΟΣ

 

Άσχημε, μες στην καπνιά και μες στη λάσπη.

Να μη σε βλέπω!

 

Παλιότερα, όλος χιόνι, χρυσαφένιος,

μ’ έλκηθρο μέσα στην ψυχή μου.

Πηγμένα. Σε πλαγιές κρεμασμένα.

 

Και τώρα στ’ αμαξοστάσια μέσα,

όλος κάρβουνο, βρόμικος, λερός.

Να σε πάρουν από ’δω!

 

Στις σοφίτες των σπασμένων ονείρων.

Ιστοί αράχνης. Σκώρος. Σκόνη.

Να σε καταδικάσουνε!

 

Μουντζουρωμένα από τα χέρια σου

τα έπιπλά μου – το ίδιο και οι τοίχοι μου.

Στα πάντα

αποτυπωμένη η ανάμνησή σου

με μαύρο μελάνι και λάσπες.

Να σε κάψουνε, που να καείς!

 

Έρωτα, χταπόδι σκοτεινό,

κακέ, μοχθηρό.

 

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.