ΓΥΝΑΙΚΑ

UMBERTO SABA

ΓΥΝΑΙΚΑ

Μικρούλα

όταν ήσουν, αγκύλωνες

σαν το βατόμουρο. Και το πόδι σου ακόμα

για όπλο σου τό ’χες, αγριμάκι μου.

Δύσκολα πιανόσουνα.

Ακόμα

νέα, ακόμα

είσαι όμορφη. Τα σημάδια

του χρόνου, μα και του πόνου, δένουνε

τις ψυχές μας, τις κάνουνε μία. Και πίσω

απ’ τα κατάμαυρα μαλλιά σου, όπου τυλίγω

τα δάχτυλά μου, δεν φοβάμαι πια καθόλου το μικρό σου

άσπρο και σουβλερό αφτάκι –

το δαιμονικό σου εκείνο το αφτάκι.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.