RENÉ
CHAR
ΟΙ
ΠΡΩΤΕΣ ΣΤΙΓΜΕΣ
Βλέπαμε
να κυλάει από μπροστά μας το νερό και να θεριεύει. Σκούπισε μεμιάς όλο το
βουνό, καταδιωκόμενο ως ήταν απ’ τα μητρικά πλευρά του. Δεν ήταν χείμαρρος που αφηνότανε
στο πεπρωμένο του, αλλά ένα κτήνος ανείπωτο του οποίου θα γινόμασταν εμείς ο
λόγος και η ουσία. Και μας κρατούσε ερωτευμένους στο παντοδύναμο τόξο της
φαντασίας του. Ποιά επέμβαση θα μπορούσε άραγε να μας ενοχλήσει; Η καθημερινή
μετριότητα είχε αποσυρθεί φευγάτη, το χυμένο αίμα είχε ξαναβρεί τη δική του
θερμότητα. Υιοθετημένοι από την ανοιχτοσύνη, τριμμένοι ίσαμε νά ’χουμε γίνει
αόρατοι, ήμασταν πλέον μια νίκη που ουδέποτε επρόκειτο να τελειώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου