ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΩΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ

ABEL ROBINO

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΤΟ ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ ΤΩΝ ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΕΩΝ

Σαν κοράκι: διέσχισα κάτι ασύνορο,
τον ουρανό και τις διοσημίες, μ’ έναν γελοίο
φτερωμένο μηχανισμό, αμελητέον και που δεν εδούλευε·
και είχα την προδιάθεση ν’ αποπλανήσω τον κόσμο ως θύμα
μιας μαύρης καλλονής, ενός φόβου φευγαλέου.

Σαν λύκος: νόμιζα πως θα μπορούσε να γεννηθεί απ’ τα δόντια μου
και από το σάλιο μου, να γείρει σ’ ένα ανοιχτό λαρύγγι,
να τρέχει με κάτι εντόσθια έκπληκτα, αχνίζοντα
και ποτέ να μη δαγκώσει την καρδιά που αγαπάει,
βουτηγμένος σε δάκρυα νόσου αδιαφανούς.

Μπαίνω σε κάθε θνητή μερίδα, ξεκουκίζω
μία προς μία τις ημέρες του φρύνου, λαγός και χοίρος.
Συντόμως θα είναι η μοίρα μου κατάλοιπο πράγματος ζώντος
που αναμένει από τους αδηφάγους ίσκιους του πλανήτη
βεβαιότητα μεγαλύτερη κι από αυτήν ακόμα την ανημπόρια.

Τώρα, όπως η κόνιδα, φιλοδοξώ να ξαναζεσταθεί το αίμα μου
με άλλο αίμα, για να θέσω τέλος στην περιπέτειά μου

με το γλυκύτερο απ’ όλα τα υπαρκτά δηλητήρια.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.