FRIEDRICH
GOTTLIEB KLOPSTOCK
ΓΙΡΛΑΝΤΕΣ
ΡΟΔΙΝΕΣ
Στης
άνοιξης τους ίσκιους μέσα την ευρήκα·
για
να τη δέσω ρόδινες γιρλάντες πήρα·
κοιμότανε
βαθιά – πώς να με καταλάβει;
Την
κοίταζα, την κοίταζα – μ’ αυτό το βλέμμα
στη
ζωή της τη ζωή μου έχω τώρα πια συνδέσει:
κι
αν τό ’νιωθα, χωρίς να το γνωρίζω ερχόταν.
Της
το εψιθύρισα όμως δίχως λέξεις, και ήταν
σαν
θρόισμα από τις γιρλάντες με τα ρόδα.
Και
τότε μόνο εκείνη εξύπνησε απ’ τον ύπνο.
Που
την κοιτούσα με είδε, και μ’ αυτό το βλέμμα
στη
ζωή μου τη ζωή έχει δέσει τη δική της –
κι
ο κόσμος γύρω μας Πεδία είναι πια Ηλύσια.
*********************
DAS ROSENBAND
Im Frühlingsschatten fand ich sie;
Da band ich sie mit Rosenbändern;
Sie fühlt’ es nicht, und schlummerte.
Da band ich sie mit Rosenbändern;
Sie fühlt’ es nicht, und schlummerte.
Ich sah sie an; mein Leben hing
Mit diesem Blick an ihrem Leben:
Ich fühlt’ es wohl und wusst’ es nicht.
Ich fühlt’ es wohl und wusst’ es nicht.
Doch lispelt’ ich ihr sprachlos zu,
Und rauschte mit den Rosenbändern:
Und rauschte mit den Rosenbändern:
Da wachte sie vom Schlummer auf.
Mit diesem Blick an meinem Leben,
Und um uns ward’s Elysium.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου