RAINER MARIA RILKE
ΠΩΣ
ΤΡΕΜΩ, ΠΩΣ ΦΟΒΑΜΑΙ, ΠΩΣ, ΤΟΝ ΛΟΓΟ ΤΩΝ ΑΝΘΡΩΠΩΝ!
Πώς
τρέμω, πώς φοβάμαι, πώς, τον λόγο των ανθρώπων!
Οι
λέξεις όλες τους μιλούν μ’ ευκρίνεια και με μέλος:
σκυλί λεν τούτο τό ’να·
τ’ άλλο εκείνο σπίτι· τρόπον
τινά
τοποθετείται εδώ η αρχή κι εκεί το τέλος.
Με
τρομάζει η αίσθησή τους, το παιχνίδι με τη χλεύη·
γνωρίζουν
δε τα πάντα: εσόμενα και γεγονότα.
Καμιά
βουνοκορφή πια δεν θαυμάζουν· συνορεύει
ο
κήπος τους με την Εδέμ και του Θεού τα φώτα.
Να
ειδοποιήσω θέλω, να εμποδίσω εγώ: μακριά τους
να
μένετε! Τα πράγματα, ω!, να τραγουδούν με πόση
χαρά
τ’ ακούω! – Αγγίξτε τα! Βουβά τα στόματά τους,
κι
ασάλευτα όλα γύρω, αφού μου τά ’χετε σκοτώσει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου