ΕΥΓΕΝΕΙΑ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ

ΕΥΓΕΝΕΙΑ

Θα ξανάρθουμε πάλι με άλλα ρούχα, με άλλα μάτια,

με ασπρισμένα μαλλιά. Θα κοιτάξουμε το ήσυχο λιμάνι,

τα σκοινιά, τα κατάρτια, το άστρο των βοσκών. Θα μιλήσουμε

ζητώντας να παρηγορήσουμε κάποιον που λείπει,

κάποιον ολότελα άγνωστό μας βλέποντας το ψάρι

να σπαρταράει μέσα στο δίχτυ. Θα μιλήσουμε

για τις ρόδινες λάμψεις του ψαριού. Θα μιμηθούμε

με τα δυό χέρια τις κινήσεις του – όμορφες κινήσεις –

μιλώντας βιαστικά, αποσιωπώντας, μην κοιτάζοντας διόλου

το σπασμένο κουμπί, μπηγμένο στο ακρογιάλι, ανάμεσα σε κόκαλα

ομηρικών αλόγων και σε σκεβρωμένα γυναικεία παπούτσια.

Από την ποιητική συλλογή «Διάδρομος και σκάλα» (1970).

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. Ι΄, Κέδρος, Αθήνα 1989, σελ. 251.