ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ

ΕΚΤΩΡ ΚΑΚΝΑΒΑΤΟΣ

ΑΝΑΡΡΙΧΗΣΗ ΑΡΒΑΝΙΤΙΑΣ

Εκτός από μονόλογος ο έρωτάς σου και ωτακουστής

έπεσε από το φορτηγό και άνοιξε όπως κιβώτιο.

Σακατεμένος πετάχτηκε από μέσα ο Πολύφημος

ζητάει το δίκιο του και τα σκυλιά του.

Έλεγα μην κάνετε διανομή σταυρούς

κάτι μεγαλοφοίνικες και ταξιάρχες σε τέτοιους

ενεστωτικούς,

ορίστε τώρα ξεμπερδέψτε τα που έγιναν όλα

όπως τ’ απόκρυφα ηγουμένης πρώην μαστροπού.

Λες να σε πιστέψω που δεν έμεινε ούτε αχός

οστράκου εντός μου

σε τούτο το ποτέ ανάμεσα και στ’ άλλο πια

χαμένος.

Τί να πιστέψω που δεν έριξες ούτε μιά πέτρα

στ’ αμυλώδη τζάμια τους

να τρομάξουνε οι φάλαινες και το κουφό

μουλάρι που τάχαμ όσιον και ιερόν έφτασε

μουτεσαρίφης στις πολύχρυσες Μυκήνες,

να δει που τον πουλήσανε κι αυτός ο έρμος τόπος

και που δεν είναι προκοπή μ’ αυτούς.

Δείξε λέει θέληση καλή και πίστη. Άκου,

εγώ, που έλιωσα με τα κεριά στις αγρυπνίες

που δέθηκα με βρυκόλακες, τα συνδικάτα τους

κι όλα τους τα καμώματα των αγανακτισμένων

για το που έβαψα με το δικό μου θαλασσί το σπίτι μου

τα ψυχοφθόρα γύρω μας πεπόνια

και τα οχτακύλινδρα στιβάλια μας της ανηφόρας

(α δε σε πνίξω μες στο σύμβολο, τί αρχιπέλαγος,

Να μη με πουν μονοδιάστατο συνάλλαγμα).

Τι να την κάνω πια την τρεχαντήρα σας

το λυρικό αιγαίο πρώην κριάρι της αρβανιτιάς

και τώρα πράσο;

κάλλιο τρεις βλαστήμιες κ’ η ευχή

που μ’ άφησε μάνα κοντραμπατζή τ’ αιβαλιού

πιο κι απ’ το σορόκο νά ’μαι πεισματάρης.

Από την ποιητική συλλογή: «Οδός Λαιστρηγόνων» (1950-1964).

Από το βιβλίο: Έκτωρ Κακναβάτος, «Ποιήματα 1943-1987», Εκδόσεις Άγρα, Αθήνα 2010, σελ. 226-227.