Πέμπτη 14 Φεβρουαρίου 2013

TROWBRIDGE STREET




OCTAVIO PAZ 


TROWBRIDGE STREET

1

Ο ήλιος σε όλη την ημέρα
Το ψύχος σε όλον τον ήλιο
Άδειοι δρόμοι
αυτοκίνητα σταθμευμένα
Δεν τό ’χει στρώσει ακόμα
έχει άνεμο άνεμο
Εξακολουθεί να καίει
μες στον παγωμένο αέρα
κάποιο κόκκινο δεντράκι
Μιλάω μαζί του μιλώντας με σένα


2

Βρίσκομαι σ’ ένα δωμάτιο παρατημένος απ’ τη γλώσσα
Εσύ βρίσκεσαι σ’ ένα άλλο δωμάτιο πανόμοιο
Ή μήπως κι οι δυό μας βρισκόμαστε σ’ έναν δρόμο
που το βλέμμα σου τον άδειασε από ανθρώπους
Ο κόσμος
Διαλύεται ανεπαίσθητα
Μνήμη
παρακμασμένη κάτω από τα βήματά μας
Σταμάτησα και στέκομαι στη μέση τούτης της αράδας
που μένει να γραφτεί


3

Οι πόρτες ανοίγουνε και κλείνουν μόνες
Ο αέρας
μπαινοβγαίνει σπίτι μας
Ο αέρας
μιλάει στον εαυτό του μιλώντας μαζί σου
Ο αέρας
δεν έχει όνομα στον ατέλειωτο διάδρομο
Κανείς δεν ξέρει ποιος είναι από την άλλη πλευρά
Ο αέρας
στριφογυρνάει μες στο άδειο μου κρανίο
Ο αέρας
κάνει αέρα ό,τι πιάνει
Ο αέρας
με δάχτυλα αέρινα σκορπίζει ό,τι λέω
Είμαι αέρας που εσύ δεν τον βλέπεις
Δεν μπορώ ν’ ανοίξω τα μάτια σου
Δεν μπορώ να κλείσω την πόρτα
Ο αέρας έχει γίνει ήδη συμπαγής


4

Η ώρα ετούτη έχει το σχήμα διαλείμματος
Το διάλειμμα έχει το δικό σου σχήμα
Εσύ έχεις το σχήμα μιάς πηγής
όχι νερού αλλά χρόνου
Στην κορυφή του πίδακά της πηδούν τα κομμάτια μου
το υπήρξα το είμαι ή και το δεν είμαι
Η ζωή μου αβαρής
Το παρελθόν φυραίνει
λίγο νερό στα μάτια σου είναι το μέλλον


5

Τώρα έχεις το σχήμα μιάς γέφυρας
Κάτω απ’ τις αψίδες σου πλέει η κάμαρά μας
Τη βλέπουμε από τα κάγκελά σου να περνάει
Κυματίζεις στον άνεμο φως μάλλον παρά σώμα
Στην άλλην όχθη ανεβαίνει ο ήλιος
ανάποδα
Οι ρίζες του θάβονται βαθιά στον ουρανό
Θα μπορούσαμε και να κρυφτούμε μες στο φύλλωμά του
Με τα κλαδιά του φτιάχνουμε μια φωτιά γιορταστική
Η μέρα είναι κατοικήσιμη


6

Το κρύο ακινητοποίησε τον κόσμο
Το διάστημα είναι από κρύσταλλο
Το κρύσταλλο από αέρα
Κι οι πιο ανάλαφροι θόρυβοι στήνουν
γλυπτά στη στιγμή
Η ηχώ τα πολλαπλασιάζει τα σκορπίζει
Ίσως κιόλας χιονίσει
Ριγεί το φλεγόμενο δέντρο
τυλιγμένο καθώς είναι με νύχτα
Μιλώντας μ’ εκείνο μιλάω μαζί σου



Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.

2 σχόλια:

  1. Ξέρω ότι επαναλαμβάνομαι λέγοντας πόσο πολύ με γοητεύει ο Πας.
    Το ποίημα ταιριάζει στην ημέρα -στον σημερινό καιρό και στον Έρωτα γενικώς.
    Το πιο υπέροχο κομμάτι του για μένα είναι το 4. Θα μπορούσε να σταθεί μόνο του (και πάλι να τα έχει πει ό λ α).

    Άσχετο: "Η θάλασσα κι εσύ μαζί πληθυντικός καθρέφτης...", τι αριστουργηματικός στίχος.


    ΑΓΓΕΛΙΚΗ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. @ ΑΓΓΕΛΙΚΗ: Θα ξαναβάλω Πας. Βραδυνούς χαιρετισμούς από την Κέρκυρα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή