ΝΙΚΟΣ ΦΩΚΑΣ
ΡΑΔΙΟΦΩΝΟ
Χαμήλωσα στο ελάχιστο τον ήχο
Και οι πρόστυχες φωνές αυτοστιγμεί
Ακούγονται σαν ψίθυρος σεμνές·
Σαν ψίθυρος μαζί με τις φωνές
Οι γλωσσικοί βιασμοί κι οι ξενισμοί
Που δεν απαριθμούνται σ’ ένα στίχο.
Διότι αν πρέπει νά ’χω τέτοια γλώσσα
Με σόου, τζάκποτ, ζάπινγκ και τι-βί
Την καταργώ καλύτερα εντελώς
Κι ας μένει μόνο ως ψίθυρος απλός
Μιάς πίστης υπενθύμιση ακριβή
Καθώς κοιτώ τα σύννεφα στην Όσσα.
Από το βιβλίο: Νίκος Φωκάς, «Ποιητικές συλλογές
1954-2000», ύψιλον / βιβλία, Αθήνα 2002, σελ. 321.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου