ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΑΝΝΑΣ

BERTOLT BRECHT 

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΝΑΝΝΑΣ

Ι

Καλοί μου κύριοι, τα δεκαεφτά είχα κλείσει

Και στου έρωτα την πιάτσα βγήκα, στο κλαρί·

Γι’ αυτό και όλα απ’ την καλή τους τά ’χω ζήσει.

Κακία το κλειδί και μίσος το αντικλείδι –

Μα πώς να γίνει, αφού έτσι είναι το παιχνίδι!

Αλλά κι εγώ πεπόνι είμουνα βαρύ,

(Στο κάτω-κάτω της γραφής κι εγώ είμαι άνθρωπος.)

   Μα δόξα τω Θεώ όλα, ναι, περνάνε:

   Αγάπες... βάσανα... μαζί και οι πόνοι.

   Τα δάκρυα, πες, τα χτεσινά πού νά ’ναι;

   Το περσινό, για πες, πού πήγε χιόνι;

ΙΙ

Εν τάξει, εν τάξει... κι έτσι που περνούν τα χρόνια,

Στην πιάτσα του έρωτα, που μοιάζει με αγορά,

Πανεύκολα συνήθισα να κάνω ψώνια.

Αράδα τους ψωνίζω, στη σειρά! Όμως, ΟΚ,

Εντός μου καν συναίσθημα γι’ αυτούς δεν καίει.

Στο πάρε-δώσε αυτό κοιτάω τον παρά.

(Στο κάτω-κάτω της γραφής στερεύει η κάνουλα.)

   Μα δόξα τω Θεώ όλα, ναι, περνάνε:

   Αγάπες... βάσανα... μαζί και οι πόνοι.

   Τα δάκρυα, πες, τα χτεσινά πού να ’ναι;

   Το περσινό, για πες, πού πήγε χιόνι;

ΙΙΙ

Σε τούτες τιε συναλλαγές αρκεί να ξέρεις

Από τον έρωτα να κονομάς λεφτά.

Με φραγκοδίφραγκα πώς πέρα να τα φέρεις;

Χοντρά –δεν είναι απλό– ναν τους τα τρως! Και τόση

Να κάνεις σερμαγιά, που θα σε ξελασπώσει,

Καθώς μακριά είναι πλέον τα δεκαεφτά

(Στο κάτω-κάτω της γραφής πατώ πενηνταεφτά.)

   Μα δόξα τω Θεώ όλα, ναι, περνάνε:

   Αγάπες... βάσανα... μαζί και οι πόνοι.

   Τα δάκρυα, πες, τα χτεσινά πού να ’ναι;

   Το περσινό, για πες, πού πήγε χιόνι;

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.