Ο ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ

ΓΙΑΝΝΗΣ ΡΙΤΣΟΣ 

Ο ΣΥΝΕΝΟΧΟΣ

Όλη τη νύχτα δεν κοιμήθηκε διόλου· αφουγκραζόταν

τα πριόνια των κλεφτοξυλάδων να κόβουν τα δέντρα

στο μικρό δάσος του προαστίου. Δεν ήταν θυμωμένος·

δεν τους μαρτύρησε. Συνένοχος. Είχε κι εκείνος

το μερτικό του στον ήχο των πριονιών, στη θλίψη

των φτωχών δέντρων, που εισχωρούσε στην αιώνια θλίψη

των ήσυχων, ανυπεράσπιστων πραγμάτων, ελαφρώνοντας

το βάρος εκείνων των άλλων, που ανίδεα γεννιούνται

κάθε που ξημερώνει στη βρεγμένη συνοικία,

μόλις χτυπήσει το φως στους μικρούς καπνοδόχους.

                Αθήνα, 29.Χ.76



Από την ποιητική συλλογή  «Πριν και μετά» (1976). 

Από το βιβλίο: Γιάννης Ρίτσος, «Ποιήματα», τ. ΙΓ', Κέδρος, Αθήνα 1999, σελ. 117.