ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο Ο ΦΑΝΤΟΜΑΣ

 

MAX JACOB

ΚΑΙ ΠΑΛΙ Ο ΦΑΝΤΟΜΑΣ

Ἦσαν γκουρμὲ καὶ παραπάνω ἀπὸ γκουρμὲ ὁ κύριος καὶ ἡ κυρία. Τὴν πρώτη φορὰ ποὺ ἦρθε ὁ σὲφ μὲ τὸν σκοῦφο του ἀνὰ χεῖρας, τοὺς ρώτησε «Συγγνώμη, εἶναι ὁ Κύριος καὶ ἡ Κυρία ἱκανοποιημένοι» καὶ τοῦ ἀπάντησαν «Θὰ σᾶς καταστεῖ γνωστὸ διὰ τοῦ ἀρχισερβιτόρου!» Τὴ δεύτερη φορὰ δὲν τοῦ ἀπάντησαν κάν. Τὴν τρίτη φορὰ ὀνειρεύτηκαν νὰ τοῦ ποῦν ἀντίο, ἀλλὰ δὲν μποροῦσαν νὰ τὸ ἀποφασίσουν, διότι ἦταν σὲφ μοναδικός. Τὴν τέταρτη φορά (Θεέ μου, κατοικοῦσαν στὴν ἄκρη-ἄκρη τοῦ Παρισιοῦ, ἦσαν πάντα μόνοι τους καὶ ἔπλητταν τόσο μὰ τόσο!) — τὴν τέταρτη φορὰ ἄρχισαν νὰ λένε: «Ἡ σάλτσα κάπαρης εἶναι ἀπίθανη, ἀλλὰ τὰ καναπεδάκια μὲ πέρδικα ἦσαν κομμάτι σκληρά». Ἔτσι φτάσανε νὰ μιλᾶνε γιὰ σπόρ, γιὰ πολιτική, γιὰ θρησκεία. Αὐτὸ ἀκριβῶς ἤθελε καὶ ὁ σέφ, ποὺ δὲν ἦταν ἄλλος ἀσφαλῶς ἀπὸ τὸν Φαντομά.

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.