ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΞΑΝΑ

 

PABLO NERUDA

 

ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΝΤΑΣ ΞΑΝΑ

 

Κουνάει τὸν τόπο ὁ δρόμος κόβοντας

κίτρινα ἄνθη ἡρωικά, κι ἔπειτα

τοὺς λόφους πιάνει καὶ χωρίζει

ἀνοίγοντας μὲ κοχλασμοὺς τὰ οὐράνια:

πάω μακριὰ καὶ πάλι,

ἀπ᾽ τὴν ἀνάκατη περνάω ὑγρασία

τῶν κορυφῶν τοῦ Ναουελβούτα·

σὲ τούτη τὴν τιτάνια διάβαση

τρέφεται ἀπ᾽ τὸ ροῦχο μου ἡ ἀπόσταση

καθὼς πηγαίνω δρόμο φτιάχνοντας.

 

Τόσες καὶ τόσες κορδιγιέρες διάβηκα

χωρὶς νὰ μάθω πῶς ἐν τέλει

τὸ ἐπίμηκές μου μέτωπο ἀκονίστηκε,

καὶ τράβηξα ἀπ᾽ τὴ γῆ τὰ πόδια μου

μὴν τυχὸν καὶ γίνουν ρίζες,

καὶ ὄχι τῆς κίνησης τὸ φαγοπότι.

 

Ἡ μέρα ἡ ζερβὴ κι ἀνάποδη θὰ λησμονήσει

τὸ γοργοπόδαρο χαμένο ρόδο

ἀκόμα καὶ πιὸ πρὶν ἀπ᾽ τὰ ἐγκαίνιά της,

γιατὶ πρέπει νωρὶς νὰ φτάσω ἐγὼ

στὶς μακρινές μου περιστάσεις,

νὰ μάθω ὅ,τι ἀφήνει ὁ ποταμὸς

στὸ πεῖσμα τὸ σκληρὸ τῆς ὄχθης,

μὲ τόσες καὶ τόσες λέξεις πέτρινες

σὰν νά ᾽ναι ἀλογίσιες χαῖτες.

 

Ὁ δρόμος πέφτει, πάει κατὰ κάτω,

μπορεῖ καὶ στὸ Κοϊαΐκε νὰ μὲ βγάλει,

έκεῖ ποὺ τὸ νερὸ ὅλο ξετυλίγεται

σάμπως βιολὶ ποὺ κλαίει.

Κι ἔχω πατρίδα ἐγὼ ἐκεῖ πέρα

ποὺ τρεχαλάει ἡ πράσινη ναντού,

ἡ στρουθοκάμηλος, καὶ τρεχαλάει

κόντρα στὶς ναυτικὲς ριπὲς κι ἐνάντια,

καὶ ἀρχίζει τὸ χωρὶς θεότ ητες βασίλειο

ἐκεῖ ποὺ ὁ πάγος εἶναι φῶς καὶ διαύγεια.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.