Ο ΠΑΤΕΡΑΣ

 

PABLO NERUDA

 

Ο ΠΑΤΕΡΑΣ

 

Ὁ πατέρας μου, μονίμως τζώρας, γυρνάει σπίτι

ἀπὸ τὰ τρένα του·

ἀναγνωρίζουμε

μέσα στὴ νύχτα

τὸ σφύριγμα

τῆς ἀτμομηχανῆς

ν᾽ ἀνοίγει τρύπες στὴ βροχὴ

μὲ τὸ περιπλανώμενο οὐρλιαχτό της,

καὶ μετὰ

τὴν πόρτα ποὺ τρεμοπαίζει·

μὲ μιὰ του ριπὴ ὁ ἄνεμος

ἔμπαινε μαζὶ μὲ τὸν πατέρα μου

καὶ μὲ τὸ ποὺ κάνανε δυὸ βήματα καὶ δυὸ φυσήματα

τὸ σπίτι ἐσειότανε,

ἔντρομες οἱ πόρτες

ἐχτύπαγαν σὰν νά ᾽πεφταν

σμπάρα ξερὰ ἀπὸ πιστόλι,

τὰ σκαλοπάτια ἐμούγκριζαν

μὲ κάτι δυνατὲς φωνές,

παραπονιάρικες καὶ ἐχθρικές,

ἐνῶ τῆς βροχῆς ὁ θυελλώδης ἴσκιος

ἴδιος καταρράχτης

ἐγκρεμιζότανε στὴ στέγη

κι ἔπνιγε λίγο-λίγο

τὸν κόσμο,

καὶ τὸ μόνο ποὺ ἄκουγες ἦταν ὁ ἄνεμος

ποὺ πάλευε μὲ τὴ βροχή.

 

Ὁ πατέρας μου ὅμως ἦταν πρωινὀς.

Τοῦ τρένου του ὁδηγός, μὲ τὴν κρύα αὐγή,

καὶ μὲ τὸν ἀχνὸ ἥλιο νά ᾽χει

μόλις ξεμυτίσει, αὐτὸς ἦταν παρὼν ἐκεῖ μὲ τὸ γένι του,

μὲ τὶς πράσινες καὶ κόκκινες

σημαῖες του, μὲ ἀναμμένα τὰ φανάρια,

μὲ τὸ κάρβουνο τῆς μηχανῆς νὰ καίγεται στὴν κόλασή του,

μὲ τὸν σταθμὸ καὶ μὲ τὰ τρένα μέσα στὴν ὁμίχλη

καὶ μὲ τὸ καθῆκον του ἀπέναντι στὴ γεωγραφία.

 

Ναύτης στὴ στεριὰ εἶναι ὁ σιδηροδρομικός,

καὶ στὰ μικρὰ λιμάνια δίχως τὴ γραμμὴ τῶν ὁριζόντων

—χωριὰ στὰ δάση μέσα— τὸ τρένο τρέχει, τρέχει

ἀχαλίνωτο στὴ φύση, φρενιασμένο,

ἐκτελώντας στὴ στεριὰ τὴ θαλασσινό του δρομολόγιο.

Καὶ ὅταν τὸ μακρὺ τρένο ξεκουράζεται,

μαζεύονται οἱ φίλοι,

ἔρχονται μέσα, ἀνοίγουν οἱ πόρτες τῶν παιδικῶν μου χρόνων,

τὸ τραπέζι τραντάζεται

καθὼς τὸ χτυπάει τὸ χέρι κάποιου σιδηροδρομικοῦ,

χοροπηδᾶνε τὰ χοντρὰ ποτήρια τῆς παρέας

καὶ πετιοῦνται σπινθῆρες

ἀπὸ τοῦ κρασιοῦ τὰ μάτια.

 

Ὁ καημένος μου, ὁ σκληρός μου ὁ πατέρας

βρισκόταν ἐκεῖ στῆς ζωῆς τὸν ἄξονα,

στὴν ἀνδρικὴ φιλία, στὸ γεμάτο ποτήρι.

Ἡ ζωή του ἦταν σύντομη θητεία,

κι ἀνάμεσα στὸ πρωινὸ του ξύπνημα καὶ στὰ ταξίδια του,

ἀνάμεσα στὶς βιαστικὲς ἀφίξεις

καὶ στὶς ἐσπευσμένες του ἀναχωρήσεις,

μιὰ μέρα μὲ περισσότερη βροχὴ ἀπὸ τὶς ἄλλες

ὁ μηχανοδηγὸς Χοσὲ δὲλ Κάρμεν Ρέγιες

ἔβαλε μπρὸς τὸ τρένο τοῦ θανάτου καὶ ἀναχώρησε

καὶ δὲν ἔχει ἴσαμε τώρα ἀκόμα γυρίσει σπίτι.

 

Μετάφραση: Γιῶργος Κεντρωτής.