ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΕΝΤΡΩΤΗΣ
ΜΕ ΤΙΣ ΕΥΛΟΓΙΕΣ ΤΟΥ ΚΥΡΙΟΥ ΧΟΛΟΥΜΠ
Εἶναι ἄνθος ἀνοιχτὸ σὰν νά ᾽ναι παραθύρι.
Καὶ ὁμάδα εἶναι κλειστὴ σὰν φιμωμένο στόμα.
Εἰκόνα μοιάζει δίχως θέμα, καὶ στὸ χρῶμα
νερὸ ποὺ ὅ,τι βρεῖ μπροστὰ τὸ παρασύρει.
Σὰν αἴνιγμα εἶναι, μὰ δὲν εἶναι γιὰ χατίρι
τῆς λύσης του μι᾽ ἀπάντηση νὰ βρεῖς· κι ἀκόμα
ξερὸ πηγάδι χάσκει στὸ ἄνυδρο τὸ χῶμα,
πρὶν σὰν νερὸ κυλήσει κάτω ἀπὸ γεφύρι.
Τὸ ποίημα τὸ ἁπλὸ, τὸ διόλου φορτωμένο
ἐμπρός σου τό ᾽χω σάμπως νά ᾽ναι ἐφημερίδα
καὶ γίνεσαι ὁ ἀναγνώστης της· καὶ περιμένω
παιχνίδι νὰ τὸ δεῖς, μὰ ὄχι σὰν τὸ σκάκι
ἢ σὰν τὸ μπρίτζ. Νὰ τὸ διαβάζεις στὴν κερκίδα
ἐπιθυμῶ, σὰν νά ᾽σαι στὸ Καραϊσκάκη.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου