Η ΑΓΝΩΣΤΗ

 

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΖΑΧΑΡΑΚΗΣ

 

Η ΑΓΝΩΣΤΗ

 

Ανέβηκε στο λεωφορείο από τη Γλυφάδα, γύρω στις οχτώ το βράδυ. Φορούσε αθλητικά ρούχα, πολύ τριμμένα. Μαύρη φόρμα, μπλε φανελάκι, υπόλευκο αδιάβροχο. Στον καρπό, δυο πολύχρωμα, πλεχτά βραχιολάκια, έμοιαζαν μ’ ενθύμια της νιότης. Κρατούσε μια μεγάλη καφέ γυναικεία τσάντα από δερματίνη. Μετά από λίγο έβγαλε το αδιάβροχο, η νύχτα ήταν ζεστή, ακόμα περισσότερο μέσα στο λεωφορείο. Όμως ο φτωχός πρέπει να παίρνει τα μέτρα του. Το πρόσωπό της κουρασμένο, ήρεμα περήφανο, πέτρινο. Το σώμα γέρικο αλλά δουλεμένο, δυνατό. Κόντευε τα εβδομήντα κι ακόμα δούλευε καθαρίστρια. Αισθάνθηκα δίπλα της σαν τσόφλι. Μετά από κανένα τέταρτο σηκώθηκε, προτιμούσε όρθια. Το δεξί της χέρι άγγιξε το ισχίο, η κλείδωση την πονούσε, το πρόσωπο παρέμεινε πέτρινο. Κατέβηκε στο Κορωπί.