ΑΤΙΤΛΟ / ΗΜΙΤΕΛΕΣ

GEORG TRAKL

ΑΤΙΤΛΟ / ΗΜΙΤΕΛΕΣ

<………………………… … … …

………………………… … … …>

με γάλα μες στην ερημία· –και μάστιγα είναι ζόφου

ο Κρόνος που οδηγεί ερεβώδης τη δικιά σου ώρα.

Στις μαύρες θούγιες, κάτω από τον ίσκιο τους, γυρίζει

η Εύα, από πληγές και από αίμα παραμορφωμένη,

κι από σκυλιά η γλυκιά της σάρκα νά ’ναι ξεσκισμένη –

ω στόμα που τραυλίζει και που την καρδιά σού σκίζει.

Ο πένης, άκαμπτος ικέτης και άγριος, στις αλέες

προβάλλει, στον λευκό των άστρων θόλο. Το φεγγάρι

διαπλέει τα σφεντάμια με αναμμένο το φανάρι,

και στης λιμνούλας το νεράκι λάμπουνε οι αζαλέες.

Τυφλή μια κίχλη τραγουδά –ω, γαλήνη– κι όλο ασπαίρει

λαλώντας στο κλουβί το μεθυσμένο της το μέλος,

τον ήλιο τον χρυσό για να υμνήσει. Και στο τέλος

μια φλόγα τοσηδά αντηχεί και τρέμει από αγιοκέρι.

Τραγούδι, ω, ναι, γεμάτο αιώνων πόνους και μαράζι.

Αστέρες  και ίσκϊοι, χλομά όλα, γκριζωπά όλα και άδεια,

τί γρήγορα που γίνονται χαμένα απλώς σημάδια!

Και πρίν αλέκρορα φωνήσαι τρις, η αυγή χαράζει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.