ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

GEORG TRAKL

ΡΕΜΒΑΣΜΟΣ ΤΟ ΒΡΑΔΥ

Δεν είναι σκιά αγγέλου εκεί που πάει κάποιος και είναι βράδυ –

τί ωραία! αλλάζει η λύπη, για να γίνει μια γλυκιά, ήπια λήθη·

ο ξένος ακουμπά την ψύχρα και τα κυπαρίσσια· ελύθη η

ψυχή του, και την πιάνει εξάντληση μ’ ένα απορίας χάδι.

Είν’ άδεια η αγορά από κόκκινους καρπούς και από γιρλάντες.

Τις μαυρωπές πομπές ενωτικά η εκκλησία εναρμονίζει·

στον κήπο ακούγονται ήχοι από τερπνό παιχνίδι που βουίζει,

κι εκεί ανταμώνουν ύστερ’ απ’ το δείπνο οι κοπιώντες πάντες.

Τρίζει η άμαξα· η πηγή σε μακρινά και πράσινα τενάγη·

τα παιδικά προβάλλουν χρόνια, ονειρικά, παρωχημένα·

τ’ αστέρια της Αγγέλας, μυστικοπαθώς εικονισμένα,

και στρογγυλεύει η εσπερινή δροσιά και σε ηρεμία διάγει.

Τα μέλη τού έρημου στοχαστικού η λευκή τα λύνει μήκων –

το δίκαιο έτσι βλέπει και όλην του Θεού τη χαρά και τάξη.

Στον κήπο τριγυρίζει ο ίσκιος του με πάλλευκο μετάξι

και σκύβει σε νερά του ονείρου, στον ρεμβασμό ως ανήκων.

Τα σύγκλαδα στην άδεια κάμαρα ένας ψίθυρος παρώθει

να μπούνε, αλλά τους εραστές των νυχτανθών τρεμίζων μίτος·

τα μέρη των ανθρώπων τα όρισαν η σταφυλή και ο σίτος.

Μα τους νεκρούς μι’ αχτίδα μοναχά του φεγγαριού τούς νιώθει.

Μετάφραση: Γιώργος Κεντρωτής.